Vakantie #02

Hoe verder de vakantie vordert hoe duidelijker het voor mij wordt dat ik geboren ben in een verkeerd lichaam. Ik ben een transfinancieel: iemand die is geboren in het lichaam van iemand die moet werken maar eigenlijk een miljonair is. Daar is vast wel een potje voor ergens, kom maar op met die subsidie.

Er is echt niks lekkerders dan lanterfanteren. Hoewel, pierewaaien misschien, als het lekker weer is. Maar op je luie reet op de bank liggen is ook heel prettig. Naar het plafond staren vanuit de hangmat is ook leuk. Siësta’s, dagelijks, zijn zelfs bijna noodzakelijk. Sommige mensen denken dat dat snel gaat vervelen, niks doen en luieren, dat zijn duidelijk geen transfinancielen.

Maar deze vakantie kan je bijna een doe-vakantie noemen. Zo zijn we toch echt stuk of drie keer de stad in geweest. We hebben regelmatig boodschappen gedaan (nu ja, we, vooral Kittekat), ik heb de vuilnis buiten gezet (twee keer!) en we zijn twee keer op pad geweest, zonder Kiki, het land in, kijken hoe het buiten Amsterdam er uit ziet. Wonderlijk gevarieerd.

We zijn naar de Veluwe geweest. Bij de Veluwe denk ik eigenlijk alleen aan bomen. Misschien nog wat andere planten en wat beestjes. Meer is daar niet. Maar er blijkt ook veel cultuur te zijn. Zelfs Amsterdam is er terug te vinden, maar je moet het even zoeken en je moet het natuurlijk willen zien. Je neemt afrit 19 op de A1, gaat een heel klein stukkie richting Apeldoorn en slaat dan, meteen, af naar links. Deze weg voert je door bossen, bossen en bossen. Er is niks dan bomen te zien, een hele tijd. En dan ineens waan je je in de film De Noorderlingen: midden in die bossen staan twee rijtjes met rijtjeshuizen. Nee, dit is geen stopgezette vinexwijk, dit waren de woningen van de mensen die werkten bij de radiozendcentrale van Radio Kootwijk, een plek waar je een keer geweest wilt zijn. Hoewel de rijtjeshuizen al een attractie an sich zijn is het meest bijzondere het oude transformatorgebouw iets verderop: Gebouw A, een gigantisch ding midden in het bos, een kruising tussen een kathedraal en een sfinx, gebouwd in de stijl van de Amsterdamsche School. Compleet met vijver en streng vormgegeven bijgebouwtjes. Helaas was de koffietent dicht.

Ik wilde nu eigenlijk gaan schrijven dat ik het nu niet zal gaan hebben over de bizarre oobster in een hotel/restaurant op weg naar het Kroller Muller museum die de lunchkaarten stevig vasthield totdat we éérst drinken hadden besteld en die de kopjes koffie exact midden op de papieren placemats – “Zo, weer even netjes terug zetten” – zette en de servetjes exact in de rechter onderhoek legde, dat zou wel erg flauw zijn, ik ga het namelijk toch opschrijven. Dit is natuurlijk nog flauwer maar ik heb zo wel een hele alinea volgeluld voordat ik begin over het Kroller Muller museum.

Dat is denk ik wel het mooiste museum van Nederland. In elk geval verreweg het leukste. Zo indrukwekkend, qua meesterwerken, als het Peggy Guggenheim museum in Venetië, en net zo leuk alleen veel groter. En ook zo indrukwekkend als het Ludwig Museum in Keulen maar dan veel leuker en ook wat kleiner. De ene na de andere zaal hangt vol met kunst uit het spannendste tijdperk van de kunstgeschiedenis, grofweg de periode 1860 tot 1960. En bijna allemaal meesterwerken. Je mag toch hopen dat dit de hele collectie is, geef mij anders maar wat werken uit de depots in bruikleen, we zoeken nog wat voor aan de muur. En voor in de tuin.

We hebben wel meer inspiratie opgedaan in de beeldentuin van het Museum. De monsterlijke conifeer willen we vervangen door een enorme rhodondendron. En de grindtegels door gras, maar dat wisten we al. En op dat gras mag dan best een beeld staan, wellicht staat er nog wat in het depot? (Liefst een beeld waar je op kunt klimmen en waar een schommel aan kan hangen).

Mocht die subsidie doorgaan om mijn transfinancialiteit te verhelpen dan gaan wij ook kunst verzamelen.