Het is mooi geweest. Aan alles komt een eind. Afscheid doet pijn. Wie mooi wil zijn moet lijden.
Wij trekken ons terug. Niet omdat we onwillig zijn, in tegendeel. Maar omdat het oog, de ogen, ónze ogen, ook wat willen.
En onze ogen hebben een sterk willetje. Ze willen geen lelijk bannertje in de rechterbovenhoek die half over Hank heen hangt.
Maar, opdat de boodschap niet verloren gaat in de duisternis van het eeuwige – zolang electriciteit bij ons blijft – internet, roepen wij het nog eenmaal snoeihard van de schermen:
