Het moest er kennelijk een keer van komen. Dat ik met mijn neus op de financiële feiten werd gedrukt. De pinautomaat gaf een naar mijn idee belachelijk saldo op. Hoezo 213 euro. Toen ik met briesende pas en twee patat pinda thuiskwam had de internetbankier een sarcastische uitdrukking op zijn groene gezicht. Dat dacht U maar, mevrouw Kittekat. In de tijd van naar Aggie de snekvent lopen, pinautomaat en weer thuis, werd de prolongatie premie eraf getrokken. Uw huidige tegoed is 77 euro. Gaat u maar eventjes zitten. Haal diep adem. Ja, steek die sigaret maar op. Gauloises, zie ik. Behoorlijk dure pafjes, niet, mevrouw Kittekat?
Ik vraag mij af waarom ik hier thuis zit met een internetbankierman op mijn bank. Een groene bovendien. Hij schudt zachtjes zijn gouden krullen. De meeste mensen krijgen dezelfde uitdrukking als ze mij zien. Of ze verwarren mij met Shrek. Hij slaat zijn benen over elkaar. En pakt een nootje. Dat is de gezouten notenmelange deluxe, niet? Zijn groene wangen blazen zich vol. Dus, mevrouw Kittekat, U was van mening dat U elke maand een meevaller van Nuon en de belastingdienst kon verwachten? Heeft U toevallig meerdere rijke op sterven liggende oudtantes uit Laren achter de hand? Retorische vragen, ik haat ze.
Ik mompel wat binnensmonds. Ondertussen bladert de groene man door de Canalplus gids. Nog steeds dat abonnement? Wist U dan niet dat tegenwoordig alle voetbalwedstrijden door Talpa worden uitgezonden? Hoeft U echt niet apart voor te betalen, alsof die Spaanse en Italiaanse voetbalwedstrijden nou zo interessant zijn om Uw maandlasten daarmee te verhogen. Ik zou als ik U was ook maar alle winkels vermijden de aankomende tijd, bovendien zie ik voldoende schoenen daar in de kast staan, niet?
Mijn hoofd verandert in een overrijpe tomaat.
ER WORDT NIET GESOLD MET VOETBAL EN MIJN SCHOENEN, gil ik terwijl ik de groene man aan zijn gouden krullen naar beneden achter mij aan trek. Hank grinnikt vanachter zijn laptop. Goed gedaan, moppie.