Een kinderboek schrijven. Dat kan niet moeilijk zijn. Je bedenkt een thema: vies is lekker. Of: dood gaan we allemaal, wen er vast maar aan. Of: oma’s nemen je alleen maar mee naar de poffertjeskraam om te tonen dat zij dat wel voor je over hebben in tegenstelling tot die luie ouders van je. Dan neem je een dier of een sprookjesfiguur. En je eindigt met een verborgen educatieve boodschap.
Prinses Pijpje
Lang geleden woonde in het Zwarte Bos een klein meisje. Het kleine meisje speelde graag met haar bosvriendjes Slangeman, Kikkerdril en meneer Uil. Samen klauterden ze over de heuvels, kerfden ze geheime tekens in de met mos bedekte bomen en jaagden ze op vreemdsoortige snuiters.
Op een dag keek het kleine meisje in de spiegel. Haar rode pijpenkrullen hingen parmantig voor de met sproeten overgoten wangen. Ze keek naar haar truitje en zag twee rondingen.
Het kleine meisje schrok; hoe kan dat nou? Zou ze iets verkeerds hebben gegeten? Misschien waren die paddestoelen echt betoverd, zoals Meneer Uil had gezegd. Verward liep ze over het bospad op zoek naar Slangeman. Hij wist vast een oplossing. De rondingen in haar truitje bewogen met elke stap die zij deed. Bij een bramenstruik bukte ze.
Pssssst…Slangeman, ben je thuis? Geritsel. Slangeman stak zijn rood geschubde kop uit de bramenstruik.
Hallo klein meisje, je ziet er bleek uit! Wat is er aan de hand? Hij kronkelde naar haar toe en rolde zich op om haar enkels.
Ik ben betoverd. Kijk maar! Het kleine meisje trok haar truitje omhoog en toonde de twee rondingen aan Slangeman. Het lange lijf van Slangeman sidderde en ratelde.
Haha, arm meisje. Je bent niet betoverd. Je bent aan het groeien. Kleine meisjes worden namelijk groot. Op een dag krijgen zij overal rondingen. Dat is de dag waarop je voortaan een Prinses bent en mag je een eigen naam verzinnen. En doe nou maar weer je truitje naar beneden.
Het kleine meisje keek opgelucht.
Dan heet ik vanaf nu Prinses Pijpje, zei zij blij.
Slangeman gleed langs haar enkels omhoog naar haar middel.
Wat een mooie welgekozen naam, sliste hij. Zijn schubben kleurden nu helder paars en blauw.
Kom maar in mijn bramenstruik, dan zet ik thee en bak ik koekjes en gaan we jouw prinsessendag vieren.
Prinses Pijpje schudde haar hoofd. We gaan Kikkerdril en Meneer Uil opzoeken! En dan gaan we met z’n allen feestvieren bij een groot vuur. Dat is veel leuker!
Slangeman sliste en ratelde. Zijn lange lijf wikkelde zich nog strakker om haar ranke middel.
Wat doe je toch gek? Ik krijg bijna geen lucht meer! Prinses Pijpje keek weer verward.
Jij gekke meid. Ik vier het samen met jou.
Slangeman kneep nu zo hard dat Prinses Pijpje flauwviel. Hij sleepte haar de bramenstruik in. Doornen prikten in haar bleke gezichtje en maakten scheuren in haar kleren. Met zijn gespleten tong likte hij een helderrode bloeddruppel van haar voorhoofd.
Lief klein meisje. Voor altijd mijn prinsesje, sliste hij zacht.
Einde.
Seks in kinderboeken. Het laatste taboe. Daar moeten natuurlijk illustraties bij, anders wint het nooit een gouden penseel.
Uiteraard. Zou Manara geinteresseerd kunnen worden?
Ik dacht eerder aan Dick Bruna. Of Eric Schreurs.