Je cv op het net zetten is een uiterst linke zaak.
Voor je het weet word je gebeld door iemand van KPMG.
Tring.
K: ‘Hallo?’
KPMG: ‘Hallo, stoor ik U?’
K (lig net in bed een peuk te roken): ‘Hmm, nou vooruit, zeg het maar’
KPMG: ‘Ik las Uw cv op *%%$#@ en nou wil ik U graag interesseren voor een informatiedag over accountancy in de zorgsector’
K (schrik wakker): ‘Aha’
KPMG (onverstoorbaar optimistisch): ‘Wij zijn opzoek naar mensen zoals U!’
K: ‘Aha’
KPMG: ‘Ik stuur U een mooie uitnodiging, zie het als een nieuwe uitdaging!’
K (mompel): ‘ok’
Schuift dat wat, accountant zijn?
Het schuift vooral veel een kant op waar het niet thuis hoort. Richting jou dus, ipv richting patienten, mocht je deze baan nemen. En richting mij dus ook dan.
Wat nou verkeerde kant opschuiven? Dat schuift prima!
Als je bij KPMG werkt moet je vooral een politieke gluiperd zijn. Dat bedrijf werkt met een partnersysteem waarbij de partner bepaalt wie er wel leuk mag verdienen en wie niet, op basis van wie hem (of haar) het meeste steunt in de competitie met de andere partners.
Een soort pyramidespel zeg maar, maar dan met medewerkers. Herbalife, maar dan met consultants.
Het interesseert hoegenaamd geen kont of je veel inhoudelijke kennis hebt, je wordt voornamelijk beoordeeld op je vermogen om complexe materie terug te brengen tot “modellen” die in powerpoint kunnenn en meestal uit twee vierkanten en een driehoek bestaan, aan namedropping te doen uit Amerikaanse managementliteratuur en natuurlijk aan je talent om dikke rapporten en dus veel uren te schrijven voor de baas. Je moet er van houden, zeg maar.
*spuugt in ontzetting op de grond*
Bah! Mooi niet dat ik dus accountant bij KPMG ga worden.