Top drama. Hier worden Emmy’s uitgedeeld. Oscars, als het aan mij zou liggen. De mysterieuze moord op Rose nadert het einde. Geen raadsel meer voor ons, tien trouwe lezertjes, mits jullie een beetje hebben opgelet. De tweelingzus van Rose gokt nog steeds op het verkeerde paard in opperste hysterie, uit op wraak. Hangen, vierendelen, 24 keer steken met een keukenmes. Dat soort gedachten razen door haar koppie. Maar ondertussen, ergens op een dak met een rode stip – daar kan een helikopter landen, welja – wordt de ontknoping met plotse vaart en geknepen neuzen uitgespeeld.
De scene: psycho Babs, larf Will en beschuldigd moordenaar Paul cirkelen rond de rode stip. De helicopter is te laat. Dat zul je altijd zien. When it rains, it pours. Paul weet de waarheid. Dat witte ding met rossig haar heeft zijn bruidje vermoord. De larf vraagt smekend om vergeving. Zijn aller, aller, allerbeste acteerprestatie tot nu toe. Hij laat zowaar zijn voorhoofdspiertjes verkrampen. Hij trilt met een lip. Zowaar een sprankje emotie in zijn ogen. Paul nadert de larf. Nu moet hij laten zien dat het ding nog steeds zijn kleine dappere broertje is, waar hij mee door hooivelden heeft gedanst op zijn nek.
Paul. Wat een acteur. Paul loopt op hem af, trekt een gezicht alsof hij een drol op een stokje moet omhelzen. Hij pakt de larf beet. Houdt hem vast, hoewel met een lichte aarzeling van zijn linkerarm. De linkerarm treuzelt. Mag ik dit ding wel aanraken, denkt de linkerarm. Maar dan toch. Paul vergeeft hem. De larf begraaft zijn rotkop in zijn armen. Paul houdt hem lang genoeg vast zodat hij ingerekend kan worden.
Uiteraard door Hall. Hall Munson, de vader van dit stelletje addersgebroed. Nu voor altijd gekweld rondlopend in Oakdale. Emily zal hem verlaten voor iemand anders, dat moet wel. Ik gok met grote zekerheid op Chris.
had ik u al eens verteld dat ik u aanbid?
nog nooit. pinkt weer een traantje weg.