Afgelopen donderdagavond bevond ik mij in het bonte gezelschap van inmiddels oud-collega’s, in een restaurant aan de werf. We aten Thais voedsel en zijn weggelopen zonder te betalen. Daar kies ik mijn werkgever op uit. Dat dit soort dingen mogelijk zijn. Voor mij geen leasebak van de zaak of een complementair gouden klokje als de pensioenleeftijd bereikt is.
Tijdens het eten en drinken leer je elkaar weer wat beter kennen. De trauma’s vlogen voorbij, zoals de gifgroene jeugdharen van Lien, het bierverleden van Janco en de hippiejaren van Toet-toet. Ik biechtte op dat ik mijn moedertje de schrik probeerde aan te jagen door middel van deprimerende muziek en immer in zwart gekleed te gaan. Maar mijn grootste zonde heb ik maar niet verteld. Een toegift. Ik heb in een kooi gedanst. Gehuld in panty met gaten, hotpants en plateauzolen. Gewoon, voor de lol. Tegenwoordig stelt dit ook niets meer voor. Zo, je hebt in een kooi gedanst? Nou, gefeliciteerd meid. Ik zat laatst tussen rondlopende tijgers en vuurspugers op Ibiza te chillen met m’n crew, you know. Gewoon, voor de lol.
Nou verdomme?! Niet betalen?! Zeg, wat krijgen we nou? Lekkere arbeiders.
Maar oké, ik heb nog nooit in een kooi rondgedanst, heb nooit echt het idee gehad dat dat mijn ding was.
De Gemeente staat boven alles, Boor. Daar staan we voor: helder beleid, boven de wet.
Hé, tss kooi!! Volgende keer wel met zoiets beginnen, hoor. Beats dat stomme gothic en groen haar. Voor je volgende verjaardag gaan we samen een paalworkshop doen. Uitvoering voor mams. O.a. Hè ja.
Netje