Fashion tv. Wonderbaarlijk. Een Japanse ontwerper vindt de junkielook waarschijnlijk nu echt maatschappelijk acceptabel. Meisjes met lijkbleke gezichten, wallen onder de ogen, slappe haarstrengen in het gezicht, knokige knietjes. Een beetje zoals ik eruit zie momenteel.
De vogelgriep houdt ons in de ban. Ik vermoed dat de halfdodelijke variant van het virus de kippen in ons land heeft overgeslagen en direct is overgegaan op de mens. De griep die mij vrijdagavond ging pakken, was niet van plan zich zomaar te laten verjagen door het zwaaien met een sinaasappel en een nat washandje. Neen. Zelfs al zou Verdonk aan mijn bed verschijnen met de mondhoeken naar beneden, schermend met de asielwet van Job. Hahaha! Moehaaaahahaha! Aldus de griep in mij. Beschamend zou de ijzeren dame het veld moeten ruimen. Er is maar een die de griep in Kittekat aankan en dat zijn al die witte (toch? Of juist de rode..?) bloedcellen die eindelijk weer lekker tekeer mogen gaan om de vreemdelingen tot groene snot te vermalen.
Koorts doet rare dingen met je. De verbazing blijft groot als je erachter komt dat je plots verhuist bent met bed en al naar een iglo. Drie dekbedden om je lijf en je blijft rillen. Koud, koud, mompel je. Wie heeft de kachel dan ook uitgedaan, mompel je.
Oh hallo, meneer eskimo, mompel je. Mag ik meneer Beer, vraag je beleefd aan de eskimo.
Meneer Beer is speciaal voor koortsaangelegenheden. Dit heeft veel te maken met zijn invoelend vermogen en luisterend oor. Ook is hij niet bang om niets terug te zeggen. Een teken van grote wijsheid, vaak. Ik krijg het niet warm, mijn benen trappelen heen en weer op een willekeurige manier en mijn keel is vervangen door een rasp die de adem fileert in pijnlijke plakjes. Ik voel me verschrompelen, ik wil niet meer, huil ik en woel heen en weer. Ik voel me zo schuldig. Wat een watje ben ik. Ralph had zoveel miljoen keer meer pijn te verdragen en dit is hoe ik reageer op de griep? Meneer beer zwijgt. De eskimo streelt mijn voorhoofd, arm meisje toch. Maar jij bent Ralph niet, zegt hij, jij bent mijn zieke meisje en zet een warm kopje thee met honing naast mij neer.
Ik hou van de eskimo. We gaan snel weer samen op zeehondenjacht.
Mooi … Beterschap!
Dank, SB.
En jij gefeliciteerd!
Hi Inuit babe, alweer beter?
Ik doe akelig mijn best en ’t lukt aardig!
Hoe is het met jouw fsyiek gesteld, trouwens? En wat betekent HD eigenlijk? Je schrijft er zo enthousiast over.
Ik verorber altijd (altijd!altijd!altijd!) zes citroenen in één oogwenk. Met schil en al.
Resultaat gegarandeerd. (eender)
Jij Bruut! Volgens mij werkt dat alleen in combinatie met een teiltje stolli (en een rietje). En dat je dan in ene keer realiseert dat je niet ziek in bed ligt, thuis, maar op een feest bent van iemand (die je niet schijnt te kennen). En dan iets met slagersmessen?
‘HD’ is ‘harley davidson’, kittekat. een religie, kortom. zoiets als macintosh computers maar dan met veel meer cilinderinhoud. en koppel. en subframe. u weet toch.
het is ook een ziekte waar doorgefokte rashonden last van hebben. maar doorgaans scheppen mensen daar niet zo over op.
hth! hand!