Sinds ik geen griep meer heb krijg ik dagelijks bezoek van een hamer. Soms in gezelschap van een ander interessant stuk gereedschap. De hamer begint met een staccato tempo de binnenkant van mijn voorhoofd, links, net achter mijn oog, te bewerken. Waarom toch, vraag ik mij af. Is het nodig, zo’n intensieve verbouwing? Ik besloot vanochtend om De Huisarts te benaderen en de hoofdpijnkwestie voor te leggen. Nou heb ik het niet zo met De Huisarts. Slechte ervaringen. Eerlijk gezegd vind ik huisartsen in principe luie mensen met een evil inslag.
Vooral degenen die menen een prima baantje te hebben gevonden bij de huisartsenpost. Wees niet al te verbaasd als ze je rustig midden in de nacht weer terug naar huis sturen met een recept voor ibuprofen. Terwijl je half dood gaat van de pijn door bijvoorbeeld een tumor in je darmen. Ik heb het evenmin op de Assistente van de Tandarts. Nu weet ik dat de Tandarts zelf de vriendelijkheid zelve is die met maximale efficiëntie een verstandkies weet te trekken, maar probeer eerst maar langs de Assistente te komen. Ze probeert eerst zelf een diagnose te stellen en dan wappert ze met een nota in je gezicht die nog betaald moet worden, terwijl je klappertandend van de zenuwpijn een uitvlucht probeert te verzinnen. Waar halen ze dat soort vrouwen vandaan? Wat is dat toch voor een misplaatst ego gedoe?
Enfin.
De Assistente van de Huisarts vond dat ik de hamer eerst maar eens moest verjagen door middel van het nemen van een stoombad. Mocht het niet overgaan en mocht mijn gezicht gaan opzwellen, dan moest ik maar eens langskomen.
Mooi niet, dus.
Ik verhuis wel naar een sauna. Haha! Haha!
zo lag ik eens creperend van de pijn, kotsmisselijk en met hoge koorts op bed met een acute streptokokken-keelinfectie, en het was zondag. iets antibiotica-achtigs leek me wel nodig, om in ieder geval de genezing met een paar dagen te bespoedigen. de dienstdoende zondaghuisarts vond dat telefonisch erg overdreven en schreef een lidocaine-gorgeldrankje voor (bezoek was ook niet nodig), terwijl ik mijn bek niet eens meer openkreeg. toen ik maandag bij mijn eigen huisarts de keel opentrok, en de pus haar tegemoetsprong viel ze bijkans van haar stoel.
kortom. dit klinkt als een voorhoofdsholteontsteking, en als het een bacteriele is moet je gewoon antibiotica. hoeveel moorden zitten er tussen jou en dat potje pilletjes?
Argh, godvergeten klote fantasie…nu staat er een fontein van pus, voortkomende uit de mond van de schoonmaakploeg op mijn hoornvlies gebrand.
Ik probeer nu de bacterieen uit te roeien middels het nemen van chocolade eitjes.
Ha, you teach ‘em a lesson!