“Zodra wij aan de macht zijn schaffen we álles af”. Dat zeiden we niet voor niets tegen elkaar, vanochtend, op weg naar het stadhuis.
De laatste dagen zijn we van kasten naar muren gegaan. Formulieren, papiertjes, kopietjes, allemaal nergens goed voor maar ze willen het allemaal wel hebben. Alles verzameld, alles bij ons, is het nóg niet goed! Ik bedoel: welke idioot heeft het verzonnen dat je, als je wilt ondertrouwen, een paspoort of een rijbewijs moet meenemen? We zijn toch niet op reis?
Bovendien zijn we met de tram gekomen.
Dat paspoort moet je bij je hebben om aan te tonen zat je geen zwarte neger uit Liberia bent die geen paspoort heeft, tenminste, als ik de minister van negers goed heb bbegrepen.
Ik wil gewoon trouwen met een illegale vreemdeling, ja!
Iedereen kan toch zo zien dat ik een blanke neger ben? En aan die onbetrouwbare blik in mijn ogen is duidelijk te zien dat ik illegaal ben. Daar hoeft niemand een paspoort voor te bekijken.
Op zich is het niet eens zo vervelend dat je die formulieren wegbrengt weet je wel, waar ik mij dus mateloos aan erger is dat er verwacht wordt dat ik thuis een soort schaduwarchief van elke krotenkoker van een instantie opbouw, het liefst door hen op ieder gewenst ogenblik van de dag te raadplegen, daar wordt ik nou hondsmoe van.
Waar je ook mee moet oppassen is het invullen van een telefoonnummer, voor veel instanties ben ik dan waarschijnlijk ook de enige telefoonloze klant. Leuk als zo’n formulier over de balie wordt teruggeschoven met de mededeling dat ik mijn telefoonnummer vergeten ben, en dan doodleuk zeggen dat je die niet hebt en dat ze mogen mailen als er wat is.
De enige reden waarom ik uberhaupt nog een telefoon heb is omdat het anders lastig lullen is met oma en met al die n00bs van een schoonfamilie, maar zeker niet om een raar ambtenaartje te woord te staan zeg, kom nou.
Mensen bellen ook om de grootst mogelijke futiliteiten, mailen is veel effectiever omdat de vraagstelling meteen duidelijk is, je kunt gewoon een hele trits aan beleefdheden overslaan en meteen tot zaken komen.
Over mobiele telefoons maar te zwijgen want daar begin ik dus al helemaal niet aan,
“waar zit je?”
“ik sta op het station”
“ow da’s ook toevallig de trein komt net binnenrijden, zie je zo”
“joe”
“later”
“laterr”
even een voorbeeld van een gemmiddeld zinloos gesprek waar je ongevraagd deelgenoot van gemaakt kan worden.
stelletje imbecielen.
Ik heb altijd een identiteitskaart bij.
Voor het geval iemand wil trouwen.
voor wat het waard is, hank: jij bent een van de fijnste negers die ik ken.