Een rommelige dag. De straatkrantverkoper had niet terug van een tientje waardoor ik nu doodskopoorbellen van vier euro negentig in mijn oren heb hangen. Zodat ik voldoende wisselgeld had. Hij keek mij een beetje vreemd aan. Ondertussen liep een man in rood windjack door een megafoon te tetteren. Iets over Bos en een president. Mijn gedachten waren, zijn bij Poes. Mijn laatste rondlopende, snuffelende en miauwende herinnering aan het verleden. Mogli Poes Dikkie Playa de Bolla is stuk.
Ik dacht dat ze minimaal veertig zou gaan worden. Maar de suikerziekte steekt er een stok voor. Twintig jaar. Deze hoogbejaarde zwarte dame zal geen insulineprikken gaan krijgen. Wel heel veel aandacht, veel chocola – de stervenden hoeven niet meer zo nodig op dieet – en kusjes. En alle denkbare touwtjes die knaagbaar zijn. In de poezenhemel.
* pinkt traantje weg *
het was een lief beest. en ze heeft ten slotte toch twintig jaar een deel uitgemaakt van je leven.
Poes is lief en vies, soms. Maar altijd lief. Ze slaapt erg veel nu, afwachten maar hoe lang nog enzo.
Erg raar idee om straks een kittekat zonder kat te zijn.
Een vriend van me had een poes met suikerziekte waar ik af en toe voor moest zorgen. Die insulineprikken vielen erg mee, de poes had meer moeite met het dieetvoedsel. Ze rook eraan en maakte met haar pootje een beweging alsof ze haar uitwerpselen bedekte. Subtiel! ;-) Goed besluit, gewoon verwennen zolang het nog kan. Sterkte!
http://www.art-enables.org/artwork_05/Images_large/jean_mcgurrin/jm_cat_in_cat_heaven.jpg
Nog meer poezenplaatjes
http://www.knitemare.org/cats/
Lief, dank jullie wel.
Ondanks de poesperikelen een hele fijne verjaardag toegewenst!
Oh nee!Mijn medeleven bij deze en een tip: suikervrije chocola is zelfs lekkerder dan gewone