Een week geleden zaten Hank en ik bij de Griek. Naast mij mijn halfzusje, mijn vader, mijn andere halfzusje en mijn aangetrouwde moeder. Stiefmoeder? Hoe noem je haar, ik weet het niet. Ze is aardig en stelt geïnteresseerde vragen. Mijn jongste zusje speelt nonstop boter, kaas en eieren met papa. Hij draagt een roze overhemd en een zwart colbertje. Zijn haar donker, het grijs weggewerkt. Hij oogt oud en tevreden. Ergens ben ik hem uit het oog verloren.
En daar is hij weer. Met zijn gezin, zijn kinderen en zijn vrouw. Mijn oudste halfzusje laat filmpjes zien op haar mobiel. Ze staat op het punt van puberen maar is er nog niet. Voorbeeldig braaf, schrijft voor de schoolkrant. De school waar ik ook op heb gezeten. Onze levens raken elkaar lichtjes aan. Wanneer kunnen we over onze vader gaan praten, samen. Misschien op het moment waarop jij hem verliest, zoals ik hem heb verloren. Zoals mijn zus en mijn broer hem hebben verloren.
Voor nu is alles zoals het hoort. Mijn vader met zijn gezin, oud en tevreden.
…herkenbaar…
Eigenlijk was het een gezellige avond, vanuit mijn observeerbare gezichtspunt. Ik zat niet met gebalde vuisten, klaar om een bifteki naar hem te smijten. Ik ben nooit kwaad op hem geweest. Alleen maar accepterend en dan hou je weinig emoties meer over.
Heb jij ook halve familieleden, Jasper?
Ja, een halfbroer. En een geheel uitelkaar geknald gezin waarin ik zo’n beetje het dunne en enige lijntje ben tussen de verschillende partijen. Alleen de oude tevreden vader is helaas overleden.
DENIAL IS JUST A RIVER IN Egypt…kus Tan
en De Niro uit een andere film: “My wife thinks fucking and cooking are two cities in China” – dus? ;-)
Dat is mijn zus, Tan. Mijn hele zus! En de liefste. En soms de warrigste.
Ghehe.