De boze vrouw stapt de tram in met een baby gekleed in een roze skipakje. Ruzie in de tram. Snikjes, sneu. De bestuurder zet de vrouw uit de tram, de sfeer gespannen. Ik maak contact met de baby en knik geruststellend, geeft niets kleintje, alles komt goed. Dan rijdt de tram achteruit, ik ren naar voren en begin aan de rode en groene knoppen te draaien en trekken. We staan weer stil, voor even. De bestuurder klimt aan boord en laat mij de juiste combinatie zien.
Ik moet op zoek naar een wc. De overdekte stationshal heeft veel deuren maar nergens een plek om rustig te plassen. Een model zit voor een spiegel, zwartomrande ogen en een wit gepoederd gezicht. Ze grijnst naar mij. Verder, naar de tuin van mama. De lucht is strak blauw en de zon schijnt. Playa de Bolla ligt opgekruld op een warme tuintegel, als de dode gebalsemde poes die ze is. Hadden we haar niet begraven? Poes begint te bewegen. Wat zwak op de poten staat ze voor mij. Poes! Ze leeft weer. Snel, brokjes. Ik vul haar bakje.
Verlangens naar de zomer, naar een baby, naar Poes. Snikjes, sneu.
Piep! De eerste lammetjes zijn al geboren op de paardenboerderij en de kieviten vlogen me ook al om de oren. Maar ja, die Sehnsucht…