Spaghetti Bolognese

Het was niet zo’n culinair weekend dit keer in Antwerpen. Meestal nemen we ruim de tijd om een goede maaltijd te nuttigen als we in België zijn, ditmaal hebben we twee keer snel gegeten. Het viel wat tegen. Het was niet zo slecht als in restaurant de Troubadour in Leuven, dat was namelijk bijna onovertreffelijk slecht, het was gewoon wat inspiratieloos. We gingen ook helemaal niet naar Antwerpen om te eten, we gingen om een benefietoptreden te bekijken van Nigel Williams voor Dickey Weeshuis in Tibet.

Allereest moesten we natuurlijk spaghetti bolognese eten, tenminste, ik wil altijd spaghetti bolognese met een glas wijn als lunch als ik in België ben. Ik vind dat zelfs een reden om een weekend naar belgië te gaan. Vind in Amsterdam maar eens een tent waar je spaghetti bolognese kan krijgen als lunch. Je had natuurlijk Mambo maar die serveert alleen nog maar broodjes. Die zijn ook wel lekker, maar dat is heel wat anders. Nee, voor spaghetti bolognese als lunch moet je in België zijn. Elk tentje heeft dat op zijn lunchkaart staan. Ik heb zelfs wel eens ontbeten met spaghetti bolognese in Brussel. Heerlijk.

Die van Spaghetti World viel wat tegen dit keer. Veel te veel groenten in de bolognese. Zet hem dan bij vegetarische pastas op de kaart, dachten we nog. Er horen geen brokken courgette en al helemaal geen brokken wortel in bolognese. De smaak was verder prima, de wijn was ook lekker, alleen die brokken groenvoer. En het feit dat we niet naast elkaar mochten zitten omdat het straks helemaal vol loopt. We hebben er een uur lang als enige klanten gezeten. Spaghettiworld heeft wel een rookkamer en dat is absoluut een pré in België.

’s Avonds moesten we ons haasten. Keesie moest helpen bij de benefietavond en had nog een uurtje de tijd om wat te eten. We aten in een tentje wat precies tussen een snackbar en een restaurant in zat. Bord kefta met patatten gegeten. Kittekat had gyros wat er uit zag als goulash. Erg vreemde interpretatie van dit traditioneel griekse vetspekgerecht. De volgende dag hebben we prima ontbeten bij de gastheer en gastvrouw van het Singelhuis. Fijne tafelgenoten. Goed gevulde tafel ook. Prachtig huis, oude designmeubels, helemaal origineel. Echt mooi ingericht. Leeg maar niet kaal. Smaakvol. Tot slot nog even de iPod van Kees gerepareerd door een seconde of vijf de middelste knop en de menu knop ingedrukt te houden. Hij had hem al bijna weggegooid, ghehehe.