Fris zoals een fruitige zwangere vrouw maar kon zijn, liep ik in blije toestand in de BLIEB straat naar de TOET winkel om een gaaf cadeau te kopen voor Hank. In de winkel wandelde ik naar de toonbank, klaar voor een geweldig informatieve verkoopbabbel.
De jonge bediende keek mij aan. Lege blik. Ik zei dat ik iets speciaals wilde kopen. Hij knikte. Hij liep snel naar een BLIEB en kwam terug met de TOET. Deze bedoel je, zei hij. Ik keek, kneep er eens in en legde het weer terug op de toonbank.
Zo, zei ik.
Hij zei niets. Ik ook niet.
Ik kneep er weer eens in.
Heb je er nog een, alleen dan in een andere prijsklasse, vroeg ik.
Hij knikte en liep weer naar de BLIEP. Hij legde de nieuwe TOET op de toonbank.
Maar dat is een ander merk, zei ik. Ja, knikte hij. Dat klopt. Nou, weet je wat. Ik denk er nog even over na.
Ik liep nijdig de winkel uit terwijl de jongen snel riep: maar je krijgt deze enorm gave BLIEP erbij!
Steek die maar in je BLIEP, dacht ik.
Dat had ik verleden jaar ook, maar dan met een BOING, trwijl ik om een DINGDINGDING vroeg in de winkel. Ik ben daardoor ook onverrichterzake weggegaan. Stomme kloteverkopers ook altijd…
Enigszins beschaamd doch vol met goede bedoelingen feliciteer ik u alsnog langs deze weg. Met uw verjaardag. Ik moet dat internet toch eens wat vaker bezoeken, blijkt.
En Jamie Oliver moet inderdaad in de vuilnispers.
Heeft u nog een bodempje vin rouge of iets dergelijks liggen?
*geeft een stoffige fles sherry aan dr. Loki*