Ik heb een vroedvrouwpraktijk. Dat betekent dat je elke keer weer verrast wordt met een nieuwe vroedvrouw. Deze heeft een leerlinge naast haar. Ik zit wat nahijgerig van de korte wandeling tegenover de dames. Hoe voel je je, vraagt de leerlinge. Goed!, zeg ik monter. En geef me NU de uitslag van de zwangerschapsdiabetes, denk ik.
Vroedvrouw leest gedachten – handig -, springt op en gaat op zoek naar de uitslag. Ik lig ondertussen op de bank met mijn buik ter inzage. Leerlinge doet klop, klop. Duwt wat en pakt dan mijn beide handen. Kijk, dit is het hoofdje. Links is het ruggetje en rechts de beentjes. Ukje begint onmiddellijk te bewegen, voor de gezelligheid. Pok, pok. We luisteren wat naar het hart en dan komt vroedvrouw weer terug. Alles is goed, zegt ze. Ik bal mijn vuisten. En glimlach mijn grootste lach.
Hoera! Je hebt nu zeker wel eem moorkop, pardon, Bossche bol verdiend zeg zeker.
Ik ben hier helemaal aan het losgaan met een sinaasappel (beetje voor de sier) en chocoladevisjes van de Hema! Goddammit, hoera!
Feli’s Kit! fijn om te horen!
Geweldig! Nu nog de placenta uit de weg en dan zijn jullie er helemaal klaar voor?
Yeey!
yesss! dat is fantastico!