Hank inspecteert mijn outfit. Knikt goedkeurend. Maar ik zie een flikkering van twijfel. Het net nieuw gekochte donkerpaarse wikkelvestje moet uit. Zijn ogen glimmen.
‘Ik neem je zo aan’.
Mooi. Fris als een hoentje stap ik met goeie moed de trein in. Een kwartier te vroeg wacht ik bij de receptie, blader het blad Psy door en lees tot mijn tevredenheid een stuk over mijn onderzoek. Aardig geschreven ook nog.
Ik word opgehaald door de directeur. We kennen elkaar van vorige werkplekken en schudden beleefd de hand.
‘Zo, dus jij bent verantwoordelijk voor het bepalen van het Utrechtse beleid ten aanzien van de hostels?’ Ik lach gul. Dit begint lekker.
Twee beleidsmensen zitten bij het gesprek. Handen worden weer geschud, koffie wordt ingeschonken. En we gaan direct van start, zonder inleidend blabla hoe was je reis, voel je maar op je gemak.
Eerste vraag had ik voorbereid; waarom een onderzoeker de overstap wil maken naar een beleidsfunctie. Er volgen mooie volzinnen uit mijn mond. De beleidsmensen kijken mij glazig aan. Ik vermoed dat ze er al een paar gesprekken op hebben zitten.
Wat geneuzel over of ik een solistische werker ben of meer een teamspeler ben. Tja. Beiden uiteraard. Dan komt een belangrijke aap uit de mouw van de directeur geschud: omschrijf eens de kwaliteiten die ik bezit om een strategie en planning uit te werken.
Aha. Dat is dus de functie waarop ik nu aan het solliciteren ben. Arghh. Het handige linkje naar de internetpagina van GGZ Nederland waarop de vacature werd beschreven bestond niet meer toen ik weer terugkwam van vakantie.
IMPROVISEER! Ik klets wat over ‘visie’, ‘speerpunten’, ‘langetermijnsdenken’, ‘flexibiliteit’ en ondertussen zie ik een stratego bord voor me met bommetjes en generaals en raak ik de draad kwijt van mijn antwoord. De ogen van de beleidsmensen worden niet helderder. Ratel nu wat over motiveren, probleemoplossend vermogen en neem maar een slokje van de koffie. De nieuwe Sacha sleehakschoentjes knellen behoorlijk. En zo kabbelt het voort. Wat een suffe saaie mensen. Driekwartier later zijn ze klaar met de ondervraging. En ik ben klaar met hen. Het zou me erg verbazen als ik terug mag komen voor de tweede ronde. Het zou me nog meer verbazen als ik terug zou willen komen.
Misschien moet ik voortaan niet meer alleen gekleed in een bh gaan solliciteren.
Ghehehe.
Of je overdonderde ze met de woorden ‘visie’, ‘speerpunten’, ‘langetermijnsdenken’, ‘flexibiliteit’, of ze hadden er echt verstand van. meestal geldt het eerst en word je gewoon aangenomen.
Ik heb ze niet kunnen overdonderen. Gisteravond kreeg ik al het telefoontje: het was een prettig gesprek maar ze vonden het een te groot risico om mij op zo’n functie neer te zetten. Achja. Laat mij nog maar wat bankhangen:)
achter de ramen verdien je meer en je hoeft er ook niet bij na te denken.
Wat een ideale baan! En dan ontmoet ik zeker interessante mensen zoals jij?
Dag lieve Kittekat,
Hier mijn tip voor je volgende sollicitatie! Als je weer een rijtje glazig kijkende kostuumhelden voor je hebt, flap er regelmatig volgende woorden uit (bij voorkeur tijdens het sensueel kruisen der benen): lange termijn, speerpunten, in team spelen, lang spelen, lange speren. Zo, succes en dikke kus. Motomuis