Patty Braat ontmoet….Baron Beauville

Patty is een pittige brunette, altijd op zoek naar de laatste nieuwtjes, de hotste plekken en religieus getinte bijeenkomsten. Patty is in haar prille twintiger jaren haar journalistieke loopbaan begonnen als interviewster bij de Viva. Maar vele light en lekker recepten en modestilistische handelingen later is zij haar werkterrein gaan verleggen. Zo heeft zij voor Hart van Nederland baanbrekende reportages gemaakt met een ongekend emotionele diepte. Hier en daar maakt zij een culturele uitstap in de vorm van productiewerk voor onafhankelijke filmhuizen. Zo is haar persoonlijke stempel te zien in het juweeltje Anne zegt Vaarwel; een docufilm die het goed deed in de beter bekende filmhuizen in Almelo tijdens de zomer van 2002.

Patty droomt ervan om ooit in-depth portretten te doen voor de commerciële televisiestations. Haar voorbeeldvrouw is de Amerikaanse tragisch te jong gestorven Marilyn Monroe. De glamour, het pathetische en het mysterieuze doet haar nieuwsgierigheid stijgen en haar wangen kleuren. Maar ook Linda de Mol heeft zij hoog zitten.
“Een ondernemende sterke vrouw die zich niet zo makkelijk laat kisten, dat doet wat met mij.” Aldus verzuchtte Patty die nu exclusief voor Hankenkittekat.nl op pad is gegaan, het land in. Op zoek naar interessante mensen.

Op een waterige dag in juli pak ik de trein richting Friesland. Mijn plaats van bestemming heet Bontebok, een dorpje met warempel 404 inwoners. Maar ik kom niet om de lokale geuren op te snoeven, om de warme stemming onder de dorpelingen te peilen. Nee, ik ga naar het omringende landgoed. Hier staat een oud klooster met de fascinerende naam de Boeteling. Uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat een nu nog onbekende welgestelde Baron zijn intrek heeft ingenomen, met het plan om een oud en welbekend concept nieuw leven in te blazen. Het plan verhuld zich door mistigheid en rookwolken. Aan mij de taak om opheldering te vragen en een blik in zijn klooster te werpen. Ik hoop maar dat ik verwelkomd wordt door de waardigheid die past bij blauw bloed.

Het lopen door de modderige weide doet niet veel goeds met mijn speciaal voor deze geweldige gelegenheid gekochte Miu Miu slingbacks. Ook is het de vraag of ik wel naar de juiste kant ben opgestuurd door de echt aardige jeugdige bewoners van Bontebok. Maar als door de bliksem getroffen ontwaar ik tussen de appelbomen en koeien de contreien van een oud gebouw. Ik nader mijn doelwit en laat ten slotte met de koperen deurklopper weten dat Patty is gearriveerd!

De Baron stelt zich voor als Baron Beauville – maar noem mij alsjeblieft Beau, dat praat makkelijker – en na een korte uitwisseling van beleefdheden over mijn reis en zijn paarse fluwelen kamerjas starten we het interview. Het vindt plaats in de keuken alwaar een knapperig haardvuur de kou uit mijn blote tenen doet verdrijven.

Baron Beau, wat een magnifieke locatie. Vertelt U eens wat meer over dit klooster en de plannen die U hier aan het smeden bent?
Haha, ja, dank. Tijdens een van mijn tochten in mijn Bentley Mulliner kwam ik dit klooster tegen en tot mijn verbazing stond het te huur. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en tijdens het drinken van verse koeienmelk met de boer die eigenaar is, werd de deal gesloten. Ik ben vrij om te doen en te laten wat ik wil, hier. Dat bevalt mij uitstekend. Weg van de stad, de drukte, de gekte. Ik dacht aan een retraite. Een maand lang van niets doen, de beslommeringen laten voor wat ze zijn. Eventjes niet meer denken aan de hongerige kindjes in Dafur, weet je wel. Of mijn eten wel onbespoten is of niet, of ik werkelijk kan genieten van Madonna tijdens Live8 zonder schuldgevoelens.

Ik begrijp U volkomen, Baron Beau. Ik kan mij ook zo kwaad maken over al het onrecht in deze wereld. Ik las zelfs ergens dat zelfs chocola niet meer te eten is zonder last te hebben van het zwaaiende moralistische fingerspitzengefuhl. Maar dit terzijde. Wat bedacht U verder tijdens uw retraite?
Uiteraard was ik het nietsdoen en nodeloos rondlopen door het gras na een dag al zat. Ik ontdekte per ongeluk een wijnkelder met zeer onlogisch een verzameling abdijbier waar je recht van achterover zou slaan. Ik was hevig gecharmeerd door deze ontdekking en na een week van drinken kwam ik op mijn proeftuin, mijn kindje als het ware.

Ik meen in U overeenkomsten te zien met de filantroop Lenny Lust, bent U met deze man bekend?
Ik ben bekend met deze illustere man, iets met Swami verjongingskuren niet? Nou, nee. Ik zie mijzelf meer als een Emil Ratelband maar dan met de klasse die nou eenmaal verweven zit in mijn familie. Ratelband is begonnen als patatboer maar heeft zich als de goeroe van de jaren negentig weten te profileren. Het positivisme terugbrengen in onze maatschappij. Ik hoef mijzelf niets te bewijzen maar ik wil wel een latenschap achterlaten, een allesomvattende theorie die ook in de praktijk makkelijk uitvoerbaar is. Gedachten op papier tot uitdrukking brengen is zo makkelijk maar om het volk weer samen te brengen, dat is andere koek. Biertje?

Nee, dank U. Hoewel ik die verse vijgen niet afsla. Maar kom, laat ons niet langer in spanning. Wat gaat uw erfenis aan ons worden?
Zie het als mijn geschenk, belastingvrij – lacht -. Ik liet mijn gedachten de vrije loop over de recente gebeurtenissen die ons land zo hebben doen schrikken. Onze ogen zijn open gegaan maar we zien het pad niet meer naar hoe we weer samen kunnen zijn, zonder religieuze verschillen, zonder haat en nijd en messen. In dit klooster gaat de verandering plaatsvinden. Iedereen is hier namelijk welkom. Moslima’s met hoofddoekjes, Urkenaren met cocaïneverslavingen en de ongelovigen die heilige boeken verwerpen. Iedereen is hier vrij om te zeggen wat ze willen zeggen, om te doen wat ze willen doen maar wel op een voorwaarde. De Baron Beau voorwaarde: iedereen die hier mijn klooster betreed dient dit te doen zonder kleren.

Hoe bedoelt U dit precies? Men moet zijn schoenen uittrekken?
Schoenen, broek, hoofddoeken, naveltruitjes, lakjassen, alles wat enigszins bedekkend is. Het naakt-zijn zal eerst weerstand doen opwekken maar zodra iedereen er aan gewend is, zal dit leiden tot een geweldig gevoel van saamhorigheid. Want we zijn allemaal naakt geboren en naakt zullen wij sterven. Ikzelf heb dit eeuwenoude concept een paar weken na mijn revelatie in de praktijk uitgevoerd en ik moet zeggen, het voelt gewoon niet meer juist aan om bedekt te leven. Een koe naakt melken, het is een ervaring die gedeeld moet worden. Deze kamerjas voelt al als teveel. En – kijkt op de keukenklok – ik ben van mening dat jij ook te lang hier voor mij zit met al die kleren aan. Ik wil je graag een rondleiding geven. Kleed je uit en kom met mij mee. Mijn loungeruimte is echt de moeite waard. Biertje?

Fascinerend, werkelijk, maar ik ben niet van plan om mijn bollen in te zetten voor een betere samenleving.
Ach, wat een zonde. Want ik meen dat u een fraai stel voor mij poogt te verstoppen onder vele lagen polyester en zijde. Ik begrijp de eerste weerstand, uiteraard. Ik had alleen niet verwacht dat een vrouw zoals u zich liet weerhouden door angst voor het onbekende. De revolutie moet ergens beginnen, wereldvrede ligt onder ons naakte handbereik, hier in Bontebok!

Dat ging mij uiteraard veel te ver. Er is een bloody limit, ook voor ondergetekende. Als de Baron wat meer gelijkenis vertoonde met Brad Pit dan was er meer bereidheid van mijn kant geweest om mijn Victoria Secret setje aan de wilgen te hangen. Ik heb het op een elegant holletje gezet, dwars door de modderpoel, langs de koeien en ben uiteindelijk op adem gekomen in het Bontehonk, alwaar ik toch zeker vijf martini’s tot mij heb moeten nemen om alles weer in het juiste perspectief te krijgen. Heerlijk! Ik heb echt genoten van deze reportage en volgende week ben wederom ergens te vinden, met frisse tegenzin.