Velen gaan het leven door zonder een aanwezige vader. Soms is dat niet zo erg als hij de neiging had om je in elkaar te hoeken. Maar meestal is het een gemis.
Ergens rond mijn zesde verloor ik de mijne door een echtscheiding. Ze deden hun best, maar het huwelijk had niet veel meer om het lijf. Ondanks alle overcompensatie bleef de hunkering naar een vader bestaan. Hij was er wel, maar altijd op de achtergrond. Ik gaf hem een plek op een sokkel. Hij kon bewonderd worden en ik vroeg om zijn goedkeuring. Dat werkt natuurlijk niet.
Het voordeel van dat ouder worden is dat je leert relativeren en los kan laten. Ik heb mijn vader al een paar jaar achter mij gelaten. Hij speelt geen hoofdrol meer in mijn emotionele leven. Hij is zelfs al verdwenen uit de sectie cultureel van het NRC handelsblad. Het is een lieve man. Maar hij heeft zichzelf buitenspel gezet.
In Hank zie ik een (toekomstig) totaal andere vader, eentje die lijkt op zijn eigen papa.
Een werkelijk aanwezige vader.
dat geloof ik (en dan hebben we het natuurlijk niet over zijn afwezigheid als the presbyterian hooters from hell weer in tivoli spelen).
Uiteraard. Die afwezigheidskwesties moeten we nog eventjes een keer doornemen, denk ik.
Kijk, zo hoor ik het graag.
Iemand een lekker ding vinden, da’s verliefdheid.
Maar iemand een goede vader vinden, da’s echte liefde.
Mooi hoor :)
Ik zit hier dan ook, bij dit artikeltje, regelmatig een traantje van ontroering weg te pinken. Dat zo’n vrouw, eens, de moeder van mijn kinderen wil worden. Ik ben een gelukkig persooon.
De mijne hoekte wel wat, maar was er vooral niet (en niet m’n biologische vader), en toen hij na de scheiding (ik was 25, dus al lang uit huis) een nieuwe vlam vond, vond zij dat hij het verleden achter zich moest laten.
Waarschijnlijk komt hij wel kijken als mijn dochtertje er is, maar dan zie ik hem weer voor het eerst in twee jaar…
Ik mis ‘m niet, jammer genoeg.
*zet een gekleurd hoedje op en doet een stemmetje*
Ik ben wel een leuke vader!
Echt wel dat jij een leuke papa gaat worden! Vast ook zonder het hoedje;)
Is er al beweging in huize hoof, trouwens? Spannend…
Steeds minder beweging, en dat is dan goed. Er werd zelfs beweerd dat er ‘muurvast’ was ‘ingedaald’. Vast allerlei potjesjargon waar ik niks van begrijp. Maar zelfs de slijmprop is verscheiden.
Overigens lijkt de nieuwsgierigheid en het ongeduld van beide ouders groter dan de statistische kans dat er, ik noem maar wat, dit weekend al geboren word. 22 december is de uitgerekende datum.
Maar verder ben ik natuurlijk veels te stoer om de hele tijd over m’n aanstaande dochter te praten.
*spuugt gekleurde klodder in de hoek*
U ziet wel.