Terwijl Nederland met gezwinde spoed naar de (gemeenteraad)verkiezingen holt met uitspraken zoals ‘we sluiten alle coffeeshops in Rotterdam’, ‘de jeugd onder de 18 jaar is strafbaar indien in bezit van alcohol’ en ‘inwoners moeten op straat Nederlandsch spreken’, gingen Hank en ik gezellig op bezoek bij een stel hippies.
Het zijn beste vrienden van Hank en ze wonen in een enorme knusse flat samen met een blond jongetje. Het kereltje kijkt nieuwsgierig hoe Hank een beste imitatie weggeeft van de drummer van Kiss tijdens een legendarische solo. Voorzichtig heft hij zijn knuisten omhoog en drumt mee, in de lucht.
We eten zelfgemaakte pompoensoep en pastasalade, praten over verleden, heden en toekomst en lachen. Tussen de gangen door spelen we samen in zijn speelplek waar een grote gele garage staat, tussen de puzzels van boerderijbeesten en een verdwaald poppenkasthoofd. De auto gaat met lift omhoog en weer omlaag. Ik zit op mijn knieën en roep toet, toet. Hij kijkt me aan en samen toet, toeten we.
Zoveel ambtelijk geschreeuw is overbodig als we maar meer lieve mensen in deze wereld hebben.
Aan de foto te zien hadden jullie Rudolph ook meegenomen?
Goddank, een aanbidder! Soms voelt het aan alsof ik voor de kat z’n kots zit te schrijven, al zwoegend, uren nadenken over een komma terwijl de piepers aanbranden en de kool tot moes kookt.
Haha. Echt niet. Ik vertrouw op mijn (voor het gemak de mijne want Hank heeft momenteel last van een writersochblock) 12 trouwe lezertjes.
Maar Rudolph was niet meegekomen! Hij staat nog netjes onthoofd in de kast.
Ik heb echt heeeel goed gekeken, maar ik zie ook Rudolph op het plaatje, en geen hippies. Klinkt wel als goed volk anders. En daar kan je inderdaad nooit genoeg van hebben.
Liefs
THOR (lezer 7)