Wat kan ik zeggen? In aangeschoten toestand nog wel. Vanavond schitterde Goldfrapp in Paradiso en Kittekit en ik zaten met open mond aan de balustrade gekluisterd. Na ernstig gebabbel heen en weer en witte wijn en cola begon de show.
Op het podium stond de mooiste vrouw van de avond. Gekleed in een zwart strak pakje met ritjes, wapperende blonde haren en glimmende highheels. Ze was de ster en ze wist het. Om haar heen een verzameling mannen en vrouwen, getooid in paardenkoppen en witte staarten, als weerwolven, al dansend Penny de Jager naar de kroon stekend. Wat fijn. Drie toegiften later en we stonden glunderend op straat.
Dit was mooi.
Balustrade, ballustrade? Enfin. Best wel een kater, zeg. Ik heb een tip trouwens voor mannen die denken te moeten flirten met katerige vrouwen in de metro op vroege tijdstippen. Laat ons met rust. Vraag niet opgewekt ‘of je naar school gaat’. Ik ga niet naar school. Ik ga godver naar mijn werk, freak.
School?! Had je je Winx Club-rugtas weer om?
Over Goldfrapp kan ik niets inhoudelijks zeggen want ik geloof niet dat ik daar ooit een nummer van heb gehoord, maar “Om haar heen een verzameling mannen en vrouwen, getooid in paardenkoppen en witte staarten, als weerwolven, al dansend Penny de Jager naar de kroon stekend” klinkt als een BDSM-film.