De bruiloft draaide zich meerdere malen af door mijn hoofd. Dat hoofd stond niet goed, kan ik mijn dertien trouwe lezertjes nu toevertrouwen. Ik vermoed dat ik de schroeven heb laten liggen in de discotaxi. Al tollend wankelde ik vorige week zondagmiddag tussen de wc en het bed. Hank haalde een wonderkwark (met stukjes perzik) om weer wat voedsel terug in mijn maag te krijgen en ik vond op even miraculeuze wijze een strip met pillen die verdere braakneigingen onderdrukken. Mijn ogen hervonden evenwicht en de taak om mijn tas vol te stoppen met bikini’s en slippers leek weer wat eenvoudiger. Een paar uur later liepen Hank en ik door de paspoortcontrole van Schiphol naar ons Air Malta vliegtuig, bestemming Gozo.
We kwamen diep in de nacht aan, half struikelend over de stenen treden van het terras. De verlichting ging aan en het paradijs ontvouwde zich. Een enorm stenen landhuis haalde ons binnen alwaar we getrakteerd werden op een ruime woonkeuken, gangen met verkoelende tegels op de grond, twee slaapkamers met gewelfde plafonds van drie meter hoog en een badkamer met ligbad. Het terras nodigde ons uit om te gaan zitten, tussen de planten en bloemen, met uitzicht op het helderblauwe zwembad. Nou, dit kan niet allemaal voor ons zijn. Dat dachten we. Morgen komen vast de andere gasten. Zoiets. Maar de sterrenhemel bleef zwijgen. Tot nog dieper in de nacht dronken we de meegebrachte champagne en we hieven onze glazen op onze wonderlijk mooie schitterende bruiloft.
Het huwelijk was begonnen.
veertien.
veertien procent kans dat Frankrijk vanavond gaat winnen van Spanje..?
:)