Afgelopen vrijdag was een puinruimdag. Dozen, vuilniszakken en dichtgeplakte Hemaopbergdozen die van zolder naar zolder met mij zijn meeverhuisd, stonden al zeker drie maanden in de achterkamer verdekt opgesteld. Na een paar weken hebben deze dingen de macht om op te gaan in het interieur. Het gegeven dat de onderste boekenkastplanken niet meer bereikbaar zijn, neemt men voor lief. Poes ziet het als een letterlijke verhoging van status. Maar vrijdag dus. De Jediforce voelde krachtig in mij.
Een Ralph May kist beplakt door Ralph May met stickers waarop Ralph May staat, vormde de basis. De rest moest weg van mij. Het is een mooie selectie geworden van favoriete overhemden, zijn zelfgemaakte kettingen van Afrikaanse handelstenen, zijn zwarte dagboek en de mijne, tekeningen, het condeleanceregister en een uitgeprint forumtopic waarin ik mijn verhaal vertelde. Angelique en Jacques kwamen weer voorbij. De man van Angelique heeft darmkanker overleefd en de vrouw van Jacques is een half jaar voor Ralph gestorven na een gevecht met borstkanker. Kinderen die geen mama meer hebben. Lieve reacties over en weer. Ik huil weer tussen het stof en de herinneringen. En sluit mijn schatkist.
Hier mijn schaap, een zakdoeksken… en een stofmaskertje.