Vroeger was mijn roeping compleet duidelijk. Ik zou eerst KLM stewardess worden, wat van de wereld zien, crappy meals serveren om vervolgens op het gangpad in een Boeing te worden ontdekt door een fotograaf die mij de modellenwereld in zou schieten. Na een mislukte relatie met Prince zou ik mijn bekendheid misbruiken om de Orang Oetang te redden. Een soort van Jane Fonda.
Het is toch wat anders verlopen allemaal. In plaats van een Hollywoodachtig decor belandde ik in een Fellini wereld. Dramatisch aangezet. Intens en vaak onbegrijpelijk. Gelukkig nooit banaal of saai. Saai is stom.
Na de dood van Ralph was de drang om alles op te schrijven extreem. Dagboeken vol, het zwarte bos volgekalkt. Ik schreef en het gaf lucht. De roeping om het verhaal helemaal te eindigen moet nog komen.
Notes to self: 1. houd toch een keertje de verhaallijn vast 2. de thee is op.
Notes 2 u;-)
1. Verhaallijn, moet dat? Het is toch een soort van continuing story, lijkt me.
1a. Ik neem aan dat er op dit verhaaltje wel een deel twee volgt?
ps. ik zie ons nog zo liggen voor de hekken van de kuip, jij in een spijkerbroek met door je moeder opgenaaide roosjes waar ik jaloers op was en ik zonder schoenen (die waren gejat..)
2. Thee? Tjee.
3.(niet helemaal relevant hier, maar toch;-) Kom nou eens langs met flashy auto!
Sil
De verhaallijn moet soms een beetje kloppen, maar ik geef toe. Merendeels kan me dat weinig schelen, ghehe. Deel twee wordt een Meesterwerk!
Verdomd ja, die roosjes. Uit dat knopenwinkeltje in de Lijnmarkt. Zelf genaaid (volgens mijn herinnering). Wat was Prince toch fijn he?
En de thee is een reference naar mijn Merelroze draad in het zwarte bos. Mijn innermerel leeft. En dat is heel eng, want ze drinkt enorm veel thee.
As zondag komen we showen, ken dat?
Da ken wel.
tot dan!
ik kon de verhaallijn anders prima volgen kit, dromen zijn dromen en je moet ze dromen laten zijn. Niemand kan dromen echt laten worden, zelfs niet als het zo lijkt.
Ooit heb ik mijn hele Princeverzameling uitgeleend aan een liefhebber en tijdelijke collega in mijn uitzendperiode.
Tijdelijke collega heeft mijn Princeverzameling doorgegeven aan een andere tijdelijke collega omdat ik er inmiddels niet meer werkte, maar ik de andere tijdelijk collega door bandactiviteiten nog weleens sprak en zag.
Natuurlijk verloor ik haar ook uit het oog. De laatste jaren begon het toch wel aan mij te knagen dat ik mijn Prince verzameling door mijn lakse houding niet meer in mijn bezit was.
Er zaten mooie LP’s tussen, sommige best wel bijzonder en zeer illegaal.
Schetst mijn verbazing dat ik oud-collega tegen het lijf liep in de AH. Na de gebruikelijke beleefdheden uitgewisseld te hebben vroeg ik haar toch maar eens voorzichtig naar mijn verzameling.
Terwijl ik met mijn ogen dicht en zweet in mijn handen dacht te moeten aanhoren, dat ze de verzameling verkwanseld had op een of andere vlooienmarkt, vertelde ze mij dat mijn verzameling keurig tussen haar platen staan en dat ik ze zo weer mee kan nemen. Ik danste van blijheid en telefoonnummers werden uitgewisseld en ik beloofde snel langs te komen.
Dit is dus alweer twee maanden geleden, what is wrong with me?