Ondanks het feit dat sommige dingen niet meezitten (het Zwarte Bos ligt er bijvoorbeeld weer uit het Zwarte Bos lag er bijvoorbeeld weer uit, wat zal het dit keer eens geweest zijn? Strengere regels dankzij onze nieuwe minister van Privacybeperking meneer Hirsch Ballon? Directe actie van de Grote Satan himself? Een klungelige neef Gecht Gegt die het modem onklaar maakt met behulp van een liter Genever, een glas Sherry en een zelfgeknutselde kerosineaansteker? Wanneer zullen we het weten? Och, die onzekerheid! We weten de oorzaak! Het antwoord staat in de comments) gaat het prima met mij. Ik heb een tijdje mijn smoel gehouden alhier en dat kwam puur door de drukte. Een grote vijand van mij, het ministerie van Justitie, gaf me de gelegenheid om alle boetes die ik ooit heb gehad, inclusief overnachtingen in karige hotelcellen, maar waarschijnlijk ook alle boetes die ik ooit nog zal krijgen terug te verdienen. De website van het betreffende ministerie kon namelijk beter. En daar huur je natuurlijk mij voor in, ghehehe.
Dat maakt mij overigens helemaal niet zo blij, dat werk. Werk is voor de dommen en helaas ben ik nog niet slim genoeg om geheel zonder te kunnen.
Kittekat en ik hebben een tijdje terug kunnen proeven van de staat van perfectie die werkloosheid heet. Het duurde maar een maandje maar oh, wat smaakt dat naar meer. ’s Ochtends opstaan, een verse Frappe maken met een schuimklopper, beetje bijkomen van een goede nachtrust. Om een uur of één een stevige lunch zodat de siesta onoverkomelijk is. Tijdens het bijkomen van die siesta met een koud glas wijn, of eventueel een Frappe, een goed boek lezen en nadenken over welke taverna er bezocht moet worden, want niet elke taverna kan een perfecte gemarineerde en gegrilde oktopus maken. Dat zijn nou de problemen waar een mens zich mee bezig dient te houden. In welke taverna eten wij vanavond. Dat zou de enige wezenlijke vraag moeten zijn die een mens zich mag stellen. In welke taverna serveren ze een goede oktopus.
En de rest verzint u zelf maar. Ik kan aan dit stuk brabbel geen eind breien.
Mijn liefje is wedergekeerd, wat een genot!
*kwijlt wat na over de gedachte aan de perfecte op houtskool geroosterde oktopus*
Bezie het van de positieve kant, Hank. Nu het Zwarte Bos er weer eens uitlag, had je tijd om naar het plafond te staren.
Het was de Grote Satan: mijn modem. Ik had aan wat stekkertjes lopen trekken en toen ging het mis. De enige remedie (na een halve dag trubbelschieten en gefrustreerd door het bos banjeren met neef – zie TBF1894) was de modem euthenaseren (stekker eruit), ethernetkabeltjes omwisselen, twintig seconden transcedent mediteren, stampvoeten, kraamcadeauverpakkingverfrommelen en modem weer stroom voeren. Met succes.