Paris & the nor

Tijdens het gloren van de zondagmiddag kreeg ik een telefoontje. Met een dwingend verzoek. Of ik iets over Paris Hilton wilde schrijven. Dat van die tweede kamer en teambuilden, fok who cares. Dit zei Kit (de belster) niet, trouwens. Kit is heel beschaafd en zou zoiets nooit zeggen. Ondanks het feit dat er nu hordes hormonen door haar zwangere lijf gieren. Dus misschien dacht ze het wel. Vond ik Paris niet een interessant uitgangspunt voor een lekker stukkie?

Mijn eerste reactie als ik de loenzige blik van Paris ergens zie opduiken, is vis. Ik heb weinig met vis. Het is er, het bestaat. Het schijnt rond te zwemmen met miljarden tegelijkertijd in de zee. Bij ons om de hoek op de Albert Cuijpmarkt liggen ze, tussen brokken ijs. Ze loenzen net zo hard als Paris. Met glazige ogen.

Rondom de geschubten is sprake van een miljardenhandel. Heel veel mensen willen vis, zodat ze het in hun mond kunnen steken. Paris is een miljoenenmerk geworden. Heel veel mensen willen weten wat Paris aan het doen is, ze willen een stukje Paris hebben. Haar kenmerk is bimbo bling zonder silliconen. Haar beroep is voer zijn voor fotografen. Dat is best knap om lang vol te houden, maar zij doet het maar mooi wel. Tot nu toe. Het merk Paris vertoont een enorme scheur. Zo zien we haar blond haar ongekapt en opgezwollen ogen die dicht zitten met tranen. Ze zou heel hard mammie, mammie, mammie, hebben geroepen door de rechtzaal heen. Paris moest namelijk weer terug naar de gevangenis. Niet te trekken uiteraard voor een bimbo bling. Zou het pure verwendheid zijn waardoor ze zo van streek is? Of is het haar fantasie die nu parten met haar speelt? Werd ze badend in angstzweet wakker, haar witte satijnen lakens nat en kleverig. Droomde ze over grote zwarte armen die haar bescherming boden tegen de vuighe criminele dames die haar onder de douche wilden inzepen? Service van de zaak. Arme bimbo bling. Daar gaat het imago, jarenlang opgebouwd.

Paris blijkt gevoelens te hebben. Dat is toch een mooi uitgangspunt voor een aankomende biografie. Maar ik zal er niet meer vis door gaan eten.