Shit

De stad is vergeven van toeristen. Overgenomen door busladingen buitenlanders. Ze gaan allemaal naar de Heineken Experience. Niet alleen de ouden van dagen, ook de wij zijn jong & hip mensen. Eenmaal weer buiten staan ze op hun tourbus te wachten of op de tram richting nog meer alcohol. Met een groen Heineken Experience tasje, vaak blowend tegen de muur aan. Ik vind het wel gezellig, toeristentijd. Je kan elk moment iemand de verkeerde kant opsturen of gewoon eventjes lekker een potje schelden op een kotsende Engelsman in een steeg.

Een bijkomend voordeel van toeristentijd is dat de kakkers – zij die zichzelf studenten noemen – eindelijk ergens op Ibiza zitten. Verdwenen uit mijn gehoorveld. De rollende ‘ehr’ heb ik al een tijd niet meer voorbij horen komen. Heehrlijk.

Het enige irritante is dat de ratten hebben besloten nergens naar toe te gaan deze zomer. De vliegende schijtende koerende massa blijft maar plakken. Ze hebben mij altijd met rust gelaten. Tot twee uur geleden. Zo liep ik vrolijk over de Ferdinand Bolstraat, langs het muziekzaakje met curieuze hupfalderistische dingen toen ineens *plop* witte yoghurt met groen bedorven stukken op mijn overigens net nieuw grijs shirtje, met een tweede *plop* op mijn spijkerbroek. Godverdegloeiende god.
Tevreden gekoer boven mijn hoofd.