Ik ben psychologie gaan studeren om mensen zoals mijn broer te helpen. Tijdens mijn stage in Den Haag bij de ambulante verslavingszorg kwam ik erachter dat ik voor een pittige opdracht stond. Zoveel mensen met verborgen verslavingen voor henzelf, nog te goed om niet te worden opgenomen.
Een tiener met zijn kratje bier per weekend en zijn pilletjes. Een saxofonist, dronken op het podium. Een man die dwars door de glazen salontafel heenliep, tijdens een zaterdagnacht gevuld met jenever. Ik knikte en nam ondertussen de gestandaardiseerde vragenlijst af. Ik keek om mij heen tijdens de pauze en zag alleen maar geknakte, afgesloten of cynische hoofden van het behandelteam. En ik besloot om op meer afstand te blijven door verslavingsonderzoek te doen. Wat ik heb gedaan tot twee jaar geleden. In veel zaken heb ik mijn neus gestoken. Conclusies getrokken over illegale drugs in Nederland onder de gemarginaliseerde gebruikers. Ik verzamelde en analyseerde alle gegevens, maar de vragen bleven komen. De verslaafden zelf bleven gewoon optimistisch doorgebruiken, soms in tijdelijke rust onder dak met begeleiding en aandacht voor hun problemen, dan weer gejaagd alles overboord gooiend op zoek naar de kick. Sommigen hadden de verslaving geaccepteerd en namen alles voor lief, inclusief de bedreigingen met schroevedraaiers tijdens een roofovervalletje. Ik luisterde. En observeerde. Veel meer is er niet te doen en veel meer heeft ook geen zin.
Mijn broer heeft ook dat talent om te luisteren, observeren en aan te voelen. Hij prikt door mijn soms afwezigheid heen aan de telefoon alsof het niets is. Vaak probeer ik emoties die hij voelt anders te vertalen, zodat zijn perspectief kantelt. Zijn horizon weer eventjes recht getrokken. Ik kan niet helpen, heb ik mij beseft. Ik kan er alleen maar als zus zijn.
Maar ik kan wel wat doen met al die conclusies die ik uit het onderzoek heb getrokken. Ik kan ze ter harte nemen en zelf het beleid daarmee gaan versterken. Sinds twee jaar werk ik als beleidsmaker, in Rotterdam en nu in Amsterdam. Het mooiste en sterkste merk van Nederland, de drie rode kuizen onder elkaar, blijkt uit een achterliggende wereld van papieren besluiten voor het college en de raad te bestaan. En ik kijk om mij heen en zie mensen rondlopen die een visie op beleid hebben opgegeven, die zo geroutineerd zijn dat ze binnen een half uur een memo over abstracte processen zoals ketenregie eruit gooien. Ik zie mensen een maatschappelijke opvang leiden puur op gevoel, zonder enige achtergrond van een managementsopleiding en ik hoor over collega’s die zijn gearresteerd op verdenking van fraude van honderduizenden euro’s gemeenschapsgeld. Maar misschien ben ik gewoon erg toe aan de hangmat onder de olijfboom in de Griekse tuin van mijn familie. Dat zou heel goed kunnen.
Morgen maar eens mijn broer bellen.
mmm, volgens mij werk jij nu bij mijn voormalige werkgever.
Dat zou heel goed kunnen. Vertel eens?
weesperstraat?
als ervaren misbruiker des drugs zijn er slechts twee oplossingen.
legalisatie in combinatie met isolatie van de gebruiker ( Ameland of rottummerplaat ) of als overheid dermate vervuilde shit op straat dumpen dat de helft het niet meer vertrouwd en de die hards ( oooh irony )toch doorgaan.
op goede dope of alcohol kun je 100 worden , de vervuiling ( additives ) teert het lichaam uit,
lichamelijke afhankelijk is een state of mind.
Verslavingsgevoeligheid is erfelijk , pas op als je er meerdere in je familie hebt gehad..
Afkicken kan iedereen.
Maar alcohol is een de grootste hard dope van Nederland,
Volledig gesubsidiëerd en onderteund met plezier door de gemeentes.
De hypocrisie van de coffeeshop 200 meter van een school , maar wel de kroeg tegenover de kerk.
Nogmaals wens ik u al het beste met uw broer en een prettige vakantie met meneer Hank.
Ha hema, wat gezellig. Het is goed mogelijk om oud te worden op drugs, alcohol. Maar is het ook leuk oud worden? Het wordt allemaal zo voorspelbaar.
*telt vingers* Nog veertien dagen en dan op vakantie, hoei!
je collega is vrij geloof ik:
http://www.parool.nl/nieuws/2007/AUG/10/p3.html
Wat een idioot, als hij inderdaad schuldig blijkt te zijn.
vooral een beetje treurig, geld achterover drukken van mensen die geen nagel hebben om aan hun kont te krabben. volgens 2vandaag lieten ze mensen geld aanvragen bij bijzondere noden en hielden ze vervolgens (een deel van) het geld zelf. die aanvragers hoorden gewoon niets meer.
Erg treurig, maar ook een beetje dom. Je kan namelijk ook een adviesbureau oprichten en voor een ENORM uurloon de grootste onzin uitkramen. Dat is helemaal legaal.
Precies.
*fluit deuntje*