Zaterdagavond hadden we de restaurants voor het uitzoeken in Leuven. We hebben waarschijnlijk niet de juiste keuze gemaakt. Ik kan me niet voorstellen dat de service en het eten in alle andere zaken in de Munstraat net zo slecht zijn als bij restaurant de Troubadour. Het zag er zo leuk uit, zo’n shabby-chique restaurant, beetje kneuterig netjes. Mooi oud pand, goede stoelen, lekker rommelig, oer-hollandsche Echte Boter-plasticjes bij het stokbrood, overvolle kaart met allemaal heerlijks. Dat kan niet fout gaan dachten we. En dat het erg duur is maakt niet uit, het zal wel goed zijn.
Het was niet goed. De zichtbaar ladderzatte patron kwam drie keer vragen wat we ook al weer te drinken hadden besteld. Toegegeven, tonic is een lastig woord, maar een glas witte wijn moet er toch wel regelmatig besteld worden, zo’n vreemde tonic is dan nog wel te onthouden.
Het voorgerecht
Als voorgerecht nam Kittekat slakken, het waren 5 stukjes rubber in vocht. Ik nam kaaskroketten. Dat is altijd lekker, daar kan niks mis mee gaan. Behalve als je ze te lang in antieke koude lampenolie laat vetzuigen. Hier in de straat bij de febo smaken de kaassoufflés beter, een culinair hoogstandje vergeleken bij die ranzige zut. Kaaskroketten horen niet koud geserveerd te worden. En ze horen niet naar kaarsvet te smaken.
Het tussenuurtje
Na het voorgerecht een lekker sigaretje in de straat, het heeft wel wat, dat rookverbod in restaurants in België. Dan hoor je bijvoorbeeld het gezwoeg in de keuken. Gevloek van de kok die zo ongeveer naast het raam van het souterain moet hebben gestaan, bij mijn voeten. Het was hilarisch. Het bedienend personeel riep tot drie keer toe door de intercom voor welke tafel nu toch die ossentong en die kalfsniertjes waren, steeds hysterischer. Waarschijnlijk hebben ze het maar ergens neergepleurd. Sigaretje op, weer naar binnen, glas wijn drinken, stokbrood opeten, nog een glas wijn dinken, toch maar even op de klok kijken, de tyfus, we zitten al drie kwartier op het hoofdgerecht te wachten, nog maar een sigaretje roken, nog een glas wijn drinken, bijna de plastic kuipjes met echte boter maar gaan uitlikken, die twee kaaskaarsen waren inmiddels wel verteerd. Af en toe kwam de zatte patron even langs, legde zijn hoofd zo ongeveer op tafel en snelde weer weg. Raaaaaaare vent. En ja hoor, ons wachten werd beloond.
Het hoofdgerecht
Medium gebakken tonijnsteak hoort niet koud te zijn van binnen. En medium gebakken filet pur hoort niet volledig doorbakken te zijn en verbrand aan een zijde. Die hoort bovendien mals te zijn, als ik iets taais wil dan kook ik wel een rubberen laars.
Als goedmakertje kregen we een glas amaretto met twee ijsklontjes van de inmiddels volledig flippende patron. Gatverdamme.
De friten en de wijn waren overigens wel goed. En de tonic had een mooi etiket. Het water was ook lekker.
Conclusie
Ik vind het altijd wat lullig om een vernietigende mening te baseren op één ervaring. Er zal wel wat aan de hand geweest zijn, iets met overmacht en allemaal ellende waar niemand iets aan kan doen en dat is allemaal zo akelig en dan ook nog zo’n vervelend stukje op zo’n zoekmachinegeoptomaliseerde website, en gottegot, we hebben zo ons best gedaan en het was zo druk en de kok was ziek en de patron was dronken. Allemaal goede redenen. Maar dat neemt niet weg dat het niet te vreten was.
Die pattaten waren inderdaad erg lekker. De tonic smaakte naar tonic. Naast deze twee erg kleine lichtpuntjes van vijftig euro per portie patat met een glaasje tonic, was het een beetje vermakelijk om te zien hoe de zatte patron indruk probeerde te maken op de twee dames van het tafeltje voor ons (toen was jij aan het roken, buiten). Hoewel, nee.
Pattaten? Ja, pattaten!
“Hier in de straat bij de febo”
Maar jullie wonen dan ook in de straat van febo’s flagship store
Ja, ik vergelijk die kaaskaarsen niet zomaar met een willekeurige kaassouflé uit een willekeurige muur. Dit waren bijzondere kaaskaarsen die een vergelijking van niveau verdienen.
Er is maar één manier om dit culinaire trauma te verwerken: restaurant “Pasta” op de Oude Koornmarkt te Antwerpen. De heerlijkste verse pasta’s aan een democratische prijs met een lekker wijntje erbij. Ook ’s middags. Ja ja!
Volgend weekendje België zal dus Antwerpen zijn, dat is duidelijk. Ik heb er nu al zin in.
Tsja, voor gratis eten en drinken hadden jullie dan ook vrijdag gewoon in de wijk kunnen blijven!;)
Dat beschouw ik ook als een uitnodiging, Ama. Ik ga vaker vernietigende recensies schrijven, we hebben al twee eetuitnodigingen binnen!
Overigens hebben we op vrijdagavond prima heksenvoer gegeten bij Restaurant Kalypta op de Parijsstraat in Leuven en zaterdagmiddag hebben we een erg goede pasta gegeten bij Pastaio op diezelfde straat. Dat niet iedereen ineens denkt dat we alleen maar slecht gegeten hebben. Leuven is een mooi en leuk stadje, je moet alleen restaurant de Troubadour mijden.
*noteert*
1. Maar hebben jullie wél betaald dan?
2. OLO! @ “febo’s flagship store”
3. Menu farqmazone, kiezen uit:
– Pasta met rooie saus
– Pasta carbonara
– Bami goreng (naar recept van de buurvrouw)
– Stamppot rauwe andijvie met spekjes
(of Ama moet koken, dan is alles mogelijk)
Wat een kutrestaurant zeg, dat Restaurant de Troubadour in Leuven. Ik woon er dan wel vlakbij, maar bij Restaurant de Troubadour in Leuven kunnne ze mijn klandizie alvast mooi vergeten. Ik vind de Troubadour trouwens ook een behoorlijk slechte naam. Dat verraadt misschien al iets. Als ik honger heb wil ik goed eten, en geen gezang van landlopers. Jammer hoor, van dat slechte eten bij Restaurant de Troubadour in Leuven.
dat was de patron niet ,maar een ober , of stond er patron op die zijn hoofd geschreven.
Van objectieviteit gesproken , KUTKOP
Gelukkig, deze recensie staat al bijna bovenaan als je zoekt op Restaurant de Troubadour in Leuven.
Bedankt voor je opbouwende, objectieve en onpartijdige bijdrage aan deze actuele discussie, Koen!
Ik denk dat Koen Romain (de patron van de Troubadour in eigen persoon!) niet had voorzien dat het oprakelen van deze oude recensie tot gevolg zou hebben dat deze nu ook verschijnt als je googlet op zijn naam. Het is tragisch.