Ben je op zoek naar een romantische filmavond met je vriendinnetje, een lach en een traan dan moet je niet Ex-drummer huren. Amai zeg!
Wat een heerlijke zompige snelle film vol gruizige mensen die niets anders kunnen dan leven volgens hun impulsen. Een bekende schrijver wordt gevraagd om in een bandje te spelen als drummer. Hij verzint zelf de naam: The Feminists met op hun repertoire welgeteld een covernummer. Elk bandlid heeft een handicap. De zanger slist een beetje maar slaat vooral vrouwen in elkaar, tot bloedens toe. De guitarist is een Jeanetteke en tongt graag met de roadie. De handicap zit in de verering van zijn kale moeder, tevens manager van de band. De bekende schrijver maskeert zijn handicap: hij heeft deze gestoorde mensen nodig om tot een boeiend verhaal te komen. De muziek, artwork, de camerabewegingen, het acteren, alles klopt aan deze film. Laat je overrompelen door Ex-drummer.
Je moet wel een beetje tegen verkrachtingen, verwaarlozing van kinderen, bloed en geweld in zijn algemeenheid kunnen.
Gemengde gevoelens bij deze film. Het beeld, de muziek en de bandleden zijn dik in orde (ook weer een prachtige rol van de windman). Maar de acteur die de rol van de ongetwijfeld grootste auteur in de Benelux vertolkt kan mij niet overtuigen. Het west-vlaams beheerst hij, totdat hij een vuig woord in veuls te net nederlands uitspreekt. Of dat de bedoeling was of niet, ik heb mij er danig aan geirriteerd.
Dat was mij niet opgevallen, maar kan me voorstellen dat het irriteert. En waarom was de zanger eigenlijk geplakt tegen het plafond in zijn kamer?