Ralph komt de kamer binnen met een donker op onweer staand gezicht. Dat sterven is niet leuk, nee. Maar dat ik de dingen nog niet helemaal goed doorheb, is nog tergender voor hem. Ik bereid mij voor op een volgende ronde van discussie.
Ondertussen loop ik door een ondergrondse parkeerplaats wat gebruikt werd voor opslag van ijzer, fietsbanden en oude spullen van mij. Ik rommel door de bakken en moest de taaie fietsbanden doorknippen met een heggenschaar. Ondertussen loopt Ralph achter mij aan, mij aanwijzingen gevend hoe ik het beste kan knippen. Ik ben hem zo zat. Ga toch eens dood, man. Denk ik. Alles voelt zwaar en raar. Aan het eind van de parkeerplaats zie ik een koffietent. Ik loop naar binnen en zie in een hoek Sean Connery zitten, al nippend aan een potje bruin. Zijn huid is doorschijnend, bedekt met levervlekken. Hij knikt naar mij en ik kijk naar de fietsband in mijn hand.
Ik word wakker naast Hank en verstop mij in zijn oksel terwijl het ukje een salto maakt; een veilig en zacht gewriemel in mij.
Gelukkig droomde ik vanochtend dat ik een chinees parapluutje in mijn neus had zitten, terwijl ik op een babyshower van Tom Cruise rondliep. Zo gaan die dingen.
Kennelijk raar spul die hormonen…Hoewel, ik droom ook erg bizar de laatste nachten. Heeft allicht met beweging en verandering te maken. In de buik of in het hoofd. Tot binnenkort! Groetjes uit de Scheldestad.
Voel je al iets?
@motomuis: tot zaterdag, leuk!
@Ard: ik voel de uk vooral ’s ochtends achter de computer en ’s avonds in bed bewegen! Als een zacht gepok in je buik, erg gaaf.
Mevrouw snor is nu in de 30+ week, dan wordt het helemaal leuk als je uk een salto maakt.
Apuh gaat het nog druk krijgen: http://i102.photobucket.com/albums/m95/puh_02/luierapuh4.gif
Wedde dat ie ook droomt