Eindelijk weer een weekendje naar ons geliefde Antwerpen. We zouden donderdagmiddag vertrekken maar een of andere onverlaat had een zijraam van Adolf ingeslagen en de radio er uit gehaald. Dus in plaats van luisteren naar het prachtige geluid van de acht cilinders van Adolf, we luisteren namelijk bijna nooit naar de radio, zaten we glas te vegen en de garage te bellen. En in plaats van donderdag kwamen we vrijdag aan, en in plaats van met de auto kwamen we met trein wat op zich wel meeviel als je de R&B fans tussen Den Haag en Rotterdam die meezongen met hun mobiele telefoontje en de ontspoorde familie die non-stop aan het brullen was vanaf Rozendaal tot Amsterdam Centraal even buiten beschouwing laat. Met de trein naar Antwerpen kan dus ook, we zullen het onthouden, mocht er ooit weer eens iets mis zijn met Adolf.
Dit keer geen Troubadourtoestanden, in tegendeel, maar ook geen spaghetti bolognese, wat toch wel raar is eigenlijk, ik wil altijd een bordje spaghetti bolognese eten als ik in België ben. We hebben wel pasta gegeten in het prachtige restaurant Pasta en de bijbehorende wijnbar Vino aan de Oude Koornmarkt. De wijnbar is echt prachtig, een mooie lange bar met werkelijk overal om je heen mooie flessen wijn. Lekker hoor, een glaasje goeie Cava met een sigaretje voordat je gaat eten. En wat voor eten! Heerlijk. Pasta is een ware aanrader al is het jammer dat ze geen spaghetti bolognese hebben. Mooi restaurant, vriendelijke bediening en perfect gezelschap.
De volgende ochtend zijn we op zoek gegaan naar een nieuw hotel. De Cammerpoorte is bijzonder goed gelegen en als je het niet vervelend vindt om alle gesprekken van al je buren letterlijk te kunnen horen terwijl je op een matras met kuilen en heuvels ligt dan is het verder ook fantastisch. Maar daar houden wij niet van. Kittekat had geen oog dicht gedaan. Dat lag vooral aan het matras, en aan de buren, maar zeker ook aan mij. Na het glaasje cava heb ik namelijk nog een hele fles wijn en een heleboel biertjes gedronken. Ik wil daar wel eens flink van snurken.
Het nieuwe hotel was snel gevonden, Mozart heet het en het staat recht voor de kathedraal. Als je het geluid van kerklokken niet vervelend vindt dan is dit een perfect hotel. Niet al te duur, bijzonder centraal en toch redelijk rustig, tussen het gebeier door.
’s Avonds gegeten in restaurant ’t Zolderke. Wederom goed eten, lekkere cognac toe en wederom goed gezelschap dat hun vette BMW in het autovrije centrum probeerde te parkeren. Midden op de Groenmarkt bleek nog plaats te zijn. Uiteindelijk werd gekozen voor een parkeerplek voor het foutste café van Antwerpen, een of ander paaldanscafé met allemaal Nederlandse vlaggen aan de gevel. Ik denk dat dat de bron is van de hekel die Antwerpenaren aan Hollanders blijken te hebben.
Nu net onze bezorgitaliaan gebeld. Hij brengt ons straks een portie spaghetti bolognese.
Bon appétit!
Dank je wel. Dat was een prima spaghetti bolognese. Dat maakt zo’n weekendje toch nét even compleet.
Honderdtweeëntwintig, is dat niet wat veel? Ik tel er slechts zes. Reis je tegenwoordig niet meer eersteklas?
Ghehehe, dxtr, aan het tellen geslagen? Uiteraard zijn we eerste klas naar Antwerpen gereisd. Helaas mogen R&B fans op het balkon liedjes zingen en mogen ontspoorde families in stiltecoupés lawaai maken.
Hey Vaas, als je nou weer eens naar A. treint, kijk bij R. CS dan ff naar links. Kan je ons nieuwe huissie zien.