Hank en Kittekat

Een doos en een droom

Dat is een flinke hoeveelheid chocola wat ik van mijn zorgverzekeraar krijg, dacht ik nog optimistisch toen ik met de kraamdoos onder mijn arm uit het postkantoor liep. Thuis aangekomen wachtte ik netjes op Hank. Samen maakten wij de doos open en de inhoud viel wat tegen, moet ik zeggen.

Rare dingen zoals gaas, verband en zeiltjes. Zoogcompressen. Een tubetje Zwitsal huidverzorging voor een baby. En een zwarte plastic tas met nijntje erop geborduurd. Geen een stukje chocola. Wat een zinloze doos! Helemaal met de waarschijnlijkheid in ons achterhoofd dat het geen thuisbevalling gaat worden. Ik kan wel stoer blijven verkondigen dat ik die vijftig trappen makkelijk aankan als er iets mis dreigt te gaan tijdens het baren. Maar dat is gebaseerd op mijn nu nog blanco idee over bevallen. En wij vermoeden dat een verloskundige ook graag wil dat we snel naar een ziekenhuis kunnen gaan als dat nodig mocht zijn. Het mooie laatste babynieuws is dat de placenta omhoog is gekropen en er voldoende ruimte is voor een natuurlijke bevalling. Misschien was dat de reden – of het nu wel erg snel naderende zwangerschapsverlof – om heel mooi te dromen. Over een huis waar mijn overleden poes Gmoogje in rondscharrelde, een beetje schuwig zoals ze was. Ik keek naar het open dak en zag twee bollen van knetterend fel paars en roze vuur verschijnen. Ze vlogen naar mij toe en raakten mijn hoofd aan. Mijn mond zakte letterlijk open van verbazing en ik hoorde de vuurbollen een volkomen star trek geluid maken. Naast mij stond Prince, trouwens. Ik werd wakker. Knetterend van energie.

  1. Hmmm. Dus Prince stond naast je…

  2. Ja, ga je hem nou in elkaar slaan?

    hihi

  3. Omhoogkruipende placenta’s. Daar moet op gedronken en gegeten worden. Eens zien of Ama’s placenta inspiratie krijgt. (Of is het Uk’s placenta?)

  4. Volgens mij is zo’n placemat een beetje van ons beiden.

  5. Nou Kittekat, hoeveel je je kleine meisje ook gunt, op grond van ons huidige BW kunnen alleen personen ergens eigenaar van zijn. De kleine Kittekat krijgt pas persoonlijkheid zodra ze geboren is, dus alles is dus voorlopig nog van jou.

  6. Ja, ik ben gewoon nog de baas. Ha! Doe wat ik zeg! En zo.

  7. Fijn te horen dat die placenta uit de weg is. Prince zou best als leuk paars muzikaal bijzettafeltje kunnen dienen, Zo groot ie hij nou ook weer niet.

  8. Voor allerhande praktische tips en informatie heb ik reeds twee jaar keiharde jonge-vaderervaring in de aanbieding. Waarbij vooraleer een ziekenhuisbevalling stellig valt aan te raden. Ze weten daar bepaald van toeten en blazen en dergelijken. En met allerlei handige instrumentjes en stopcontactjes en dergelijke bij de hand voelt dat toch best lekker. Het is ook niet voor niks dat tandartsen en chirurgen niet bij de mensen thuis komen om te werken. En dit gaat om nog een belanghebbender gebeurtenis.

    Ik kan eventueel ook allerlei foto’s van mijn meisje laten zien, maar daar schiet u verder natuurlijk geen hol mee op.

  9. Yeey! Een hoge placenta! Daar gaan we op drinken en eten.
    Oh, en Dxtr: vanaf week 24 is het een rechtspersoon, dan is het levensvatbaar, wist de gynaecoloog mij te vertellen

  10. Dank, Hoof! Dat is best tof om te horen. Ik ben ziekenhuizen vooral gaan associeren met nare dingen, zoals het overlijden van je man enzo. Maar ze zijn er natuurlijk ook om je te helpen. En pics zijn altijd leuk:)

  11. Plastic zak met Nijntje? Geen chocola? Tjonge, tjonge! Volgens mij zitten er in een Belgische kraamdoos minstens een dozijn pralines en een paar stevige Trappisten. Voor de borstvoeding uiteraard. Volledig verantwoord. ;-) Leuk dat je placemat even meewerkt. Is Kittekitten niet gewoon een NV? Natuurlijke Vennootschap? hihi

  12. tja, wat heeft U liever leonidas of Godiva en gewoon thuus bevalln hoor denkdr om

    u hept mien meel.

  13. Godiva! of Pierre Marcolini. Maar een goeie plak bonbonbloc is ook niet te versmaden. Moet wel stoppen met de chocola hobby na het werpen.