Zwangerschapsverlof is mede bedoeld om lijstjes te schrijven, babyforumleden af te zeiken – moehaha, zij gaat nu al met week 30 babykleertjes wassen en gebruikt azijn als wasverzachter -, plotselinge wallen onder ogen te zien opkomen en je in te lezen over hoe je een baby het beste kan vormen naar jouw hand. Zo scharrelde ik vrijdagmiddag rustig naar de dvdboer om een opvoedkundige beeld- en geluiddrager te huren. De documentaire Jesus Camp wat ingaat op born-again christelijke kinderen leek me wel wat. Handig om te weten hoe kinderen worden opgevoed tot kleine soldaten van god, zodat je deze valkuil kan vermijden.
De documentaire zoemt in op kinderpredikant Becky, een verlopen vetklep met zalvende stem. Het begint allemaal rustig, ze predikt voor een groep gretige kinderen van lagere schoolleeftijd zoals al die predikanten dat doen (god is liefde, god is fijn, etc.). Maar dan buigt ze de sfeer om en vindt ze dat niet iedereen genoeg zijn best doet, want als je niet openstaat voor jezus, dan kan je het wel vergeten. Ze zweept iedereen op tot hysterische taferelen. Jonge meisjes met stromende tranen over de rode wangen snikken en schreeuwen het uit, een blond jongetje knielt en heft zijn handen naar boven, jezus, god! Ik leg ondertussen mijn handen beschermend op de Buik. Wat een waanzin. Wat afschuwelijk. Toppunt van hypocrietheid is het bezoek aan een megakerk in Colorado Springs alwaar Ted Haggard, president van een gelovigen club met 30 miljoen leden, zijn zegje doet voor duizenden godaanhangers. Haggard kon toen nog ongestoord genieten van geheime homoseks en illegaal druggebruik. Hij kijkt met zichtbare minachting naar het beginnende predikanten jongetje met het white trash plukje haar op zijn achterhoofd. Wellicht heeft hij andere plannen met hem, ik wil het niet weten. De documentaire Jesus Camp is goed gemaakt en geeft een helder beeld van alle godsdienstige malloten in het land van George Bush.
Ik heb diepe bewondering voor je doorzettingsvermogen je door een dergelijke DVD heen te worstelen.
Wat Erik zegt. Ik had de docu op m’n harde schijf staan, maar ik kon het gewoon niet aan. Zoiets verpest je dag gewoon.
Daarna kijk je gewoon heel lang naar een alpaca en dan is alles weer goed.
(-:
Geen disturbing maatschappelijk geengageerde dvd’s of bevallingstv- programma’s kijken du moment! Story, Prive en meer van dergelijk wc-papier bevredigen je behoefte aan prikkels. Verstand op nul en uitbuiken. Enge dingen kijk/lees je pas achteraf. Da’s voor je eigen bestwil. En beter voor je gemoedsrust. Dikke zoen
Bevallingstv-programma’s, brrr. Ik ga mij weer netjes richten tot America’s Next Topmodel en Project Catwalk.
Misschien kun je de opgedane kennis gebruiken om je kind op te voeden tot sekteleider?
Nog een opvoedkundige tip; als een kind last heeft van darmkrampjes, helpt inbakeren het allerbeste.
*heeft na 5 weken toch maar een inbakerdoek gekocht*
Of tot redster van de mensheid als we het op moeten nemen tegen Tom Cruise, Suri en Xenu! Daar heb ik nu ook voldoende kennis over.
En hoe is het verder in huize snor, met jullie ingebakerde aanwinst erbij?
Hier gaat het erg goed op het moment, junior heeft zijn eerste oorontsteking inmiddels achter de rug, en weet dus al hoe penicilline smaakt. Sinds een week slaapt hij ’s nachts door, wat ik weer erg weet te waarderen. Verder is het eten en poepen, alles wat je zo’n beetje mag verwachten.
Inbakerdoek, weer een woord geleerd.