Berlin, liebling

Als een blij kippetje liep ik afgelopen weekend in Berlijn met diverse shoppingbags en twee beste vriendinnen. Ik vond dat ik nog aardig scherp van geest was, ondanks de tweejarige slaapschuld sinds zwangerschap en kind. Op een of andere manier ben ik city-proof geworden. Dat heb ik te danken aan het vele weekend trippen van mij en Hank. Of het ligt aan mijn pragmatische aard. Ik wil weten hoe je zo snel mogelijk in een hotelbed terug kan keren in een vreemde stad. Dus onthoud ik gevels, opmerkelijke winkels en metrohaltes. Het verliest wat van de charme van het slenteren. Zo ontdekte een van de vriendinnen telkens weer ‘nieuwe’ winkels. ‘Nee, schat, daar zijn we al twee keer langsgelopen.’ Verbaasde blik.

Berlijn is eigenlijk een uitvergroting van Antwerpen en de Rotterdamse koopgoot. Als je in opgeblazen H&M’s en Mango’s wilt vertoeven, dan moet je naar Mitte. Even energie opdoen met een wurst tussen een broodje. Dan wat doorwandelen naar Charlottenburg om de vintagegeur op te snuiven in de vele winkels. De stoepen zijn breed, de woningen indrukwekkend met grappige torentjes. In Prenzlauer Berg hangt design in de lucht, het slingert tussen alle toeristen door die met zonnebril op buiten van hun onberispelijk smakende koffie met melk sippen. Iedereen, zelfs de hipste oberinnen, zijn vriendelijk en leuk. Op die ene na, trouwens.

Ik werd heel blij van deze stad. En toch voelde ik een steek van verlangen naar mijn twee liefjes. Een blond meisje die spettert in bad en op schoot kruipt om samen Sesamstraat te kijken. Mijn lief met prikbaard, omdat hij zich weleens vergeet te scheren. Ik deed mijn ogen dicht en concentreerde mij op het jasje van Kate Moss. Want die wilde ik best wel graag hebben. En als een blij kippetje liep ik weer verder.