Ik kan weer op volle sterkte niks doen. Ik heb net mijn nieuwe hangmat opgehangen in de achterkamer, tussen de boeken, naast de beelden van een rustige Utrechtse Boeddha en een Psycho-Boeddha uit Afrika. In Griekenland hing ik hele dagen tussen twee olijfbomen, luisterend naar het geritsel van de bladeren boven mij, een beetje slingeren af en toe, kijken, mijmeren. Hier mijmer ik met het geluid van een autovrije en een voetbalvolle zondag op de achtergrond. Af en toe een tram die de bocht om piept en een constante opsomming van Italiaanse namen, aangevuld met constructief commentaar van Kittekat, mijn schatje, die ik perfect kan zien liggen op onze gigantische rode bank hier vanuit de hangmat.
Ik weet niet precies hoe het komt maar in een hangmat kan ik het allerbeste niks doen. Laat ik daar eens over mijmeren. Het hangen, het schommelen, allemaal dingen die bijdragen aan de perfecte niksdoenhouding. Vanuit welk ander meubelstuk neem je eens goed de tijd om naar het lelijke stucwerk op het plafond te kijken? Op de gigantische rode bank doe ik dat wel eens en toch kijkt dat net niet zo lekker. Een bank schommelt ook niet.
De achterkamer is eigenlijk ook hardstikke leuk. Boeken romd om, een goed uitzicht op de bank en dus op mijn schatje, zoals gezegd een lelijk plafond waar de stukken stuc regelmatig vanaf vallen en een mooi oranje licht dat door een semitransparant gordijn valt. Ik krijg wel een indruk van buiten maar ik zie het niet. Wat mis ik nu helemaal? De Pijp is hardstikke gezellig maar mooi is het niet. Lelijke mensen lopen hier ook rond. Alleen, vreemd genoeg, bij de überhippe hamburgerbar verzamelen de mooie buurtbewoners zich.
Volgens een vriend die ik net aan de telefoon had is een hangmat te vergelijken met een wieg, of een box, met van die dingen waar babies aan kunnen rammelen of gewoon naar kunnen kijken. Dat wiebelen, ik denk dat dat een van de belangrijkste eigenschappen van de hangmat is die bijdraagt aan het perfecte nietsdoen. Babies worden ook pas onrustig als ze honger krijgen. Laat ik eens gaan koken, ik lust wel een Pasta di Papa.
Die nieuwe shirtjes van manchester united zijn een beetje raar, trouwens. Het is net alsof het prijskaartje er nog aanhangt.
Inderdaad jammer van die lelijke mensen. Maar daar hoor je ze niet over in Den Haag, hè.
Nee, natuurlijk niet. De hoge heren hebben het natuurlijk weer veel te druk met zakken vullen. Van MIJN belastngcenten!
Die politici komen een week in het jaar samen en strooien dan met dure woorden als ‘hypotheekrente-aftrek’, ‘inkomensnivellering’ en ‘chipolatavla’. De rest van het jaar zit Wilders er zo’n beetje alleen, volgens mij.
En maar op dat pluche zitten wachten op het wachtgeld wat wij op mogen hoesten!
Ze regeren vanuit hun ivoren toren, terwijl wij elke dag tegen straatbeeldvervuilende mensen aan moeten kijken.
ik mis mijn hangmat. mijn volgende huis dient hangmatdragende muren te hebben.
de hangmat geeft een perfecte drukverdeling op het lichaam, soort drijven-in-zee- en baarmoeder-gevoel
Baarmoedergevoel zou ik niet weten, het is al weer een tijdje geleden dat ik daar in lag, die periode uit mijn leven is wat vaagjes, qua herinnering. Maar bij gebrek aan een hangmat lag ik tijdens onze huwelijksreis regelmatig op een luchtbed in ons zwembad. Dat was een prima alternatief.
Toch prefereer ik de hangmat boven de baarmoeder en het luchtbed-in-zwembad. Ik blijf liever droog tijdens het ontspannen.
Zit nu net ook even over Kittekat en jou te mijmeren en bedacht me ineens dat het wel heel apart is dat uk niet met pa naar het voetbal gaat maar met ma…zie dat al helemaal voor me….
Ghehehe. Dochter en moeder naar een wedstrijd op zondag en pa met het zoontje lekker linzensoep koken…