De ontmoeting tussen mijn broer en Kiki ging als volgt: hij stak zijn hoofd onder het afdakje van de maxi cosi, riep heel hard baby dingen en zij toonde haar Grote Lach. Deze gaat van oor tot oor. Haar bolle wangen en meelachende ogen doen de zwarte harten van menig dictator smelten. Althans, dat lijkt me zo. Broer loopt wat zenuwachtig tussen keuken en woonkamer, met pruttelende koffiegeluiden en een fluitende parkiet op de achtergrond. Een dag van te voren had ik hem nog aan de telefoon. Hij klonk alsof hij weer eventjes bij de happyfarm was langs geweest.
Maar het ging gewoon om een legaal voorgeschreven seresta forte. Hij begon mij uit te leggen dat er zo iets raars was gebeurd, heftig hoor, want hij had een gesprek met zijn spv’er en hij had al gezegd dat hij het echt niet meer ziet zitten zo op deze manier hoeft het dus allemaal niet meer en toen werd zijn gesprek van morgen verzet naar diezelfde middag nog maar dan met nog een spv’er erbij en toen kwam ook nog een psychiater en die bood hem een crisisbed aan, nouja zeg en toen kreeg hij extra pillen voorgeschreven, vijf extra.
Ik zei:
‘Wat probeer je mij nou te vertellen?’
‘Nou, die seresta komt heel hard aan.’
Hij slikte wat speeksel weg.
‘Hoe laat komen jullie morgen langs, ik heb wel een agenda maar ik gebruik hem nooit, moet ik toch een keer gaan doen.”
En zijn gedachten dwarrelden verder, verwijderden zich van de kern van alles.
Als de koffie klaar is en Kiki een flesje krijgt van Hank, pakt hij een stoel en gaat tegenover het tafereel zitten. Om het goed te bekijken. Hij praat wild over een documentaire op National Geographic, over experimenten met babies. Ik wil het niet weten maar hij legt snel uit dat het ging over testen van IQ, geen enge medische dingen, hoor. Ik doe een beetje beledigend, dat gaat dan wel over mijn studie. Daarop doet hij weer quasi verontschuldigend en langzaam ontspannen zijn spieren, hij lacht en merkt op dat het klopt, het klopt.
Hij zei:
‘Je hebt letterlijk een levensdoel, een echt levensdoel.’
Ik slikte een brok weg.
ik hoop dat die broer van je fictief is anders zit jij in de problemen en hij niet.
Zonder dagtaak genoeg afleiding en dergelijke maakt het gefluit vaneen vogel al indruk.
Binnen twee jaar durft hij niet meer naar buiten of komt juist uit zo’n situatie.
Drugsgebruik/misbruik was een pleister.
Seresta is replacement, men dient de verslavingte vervangen door wat positiefs.
Hij zal niet gemotiveerd zij maar de beste therapie is een schot een stuk land en een hele diepe kuil graven , puur fusiek beulen tot je er bij neer valt ,dag in dag uit.
Sorry dat ik overkom als een sociaal therapeut uit 1940 maar zachte heelmeesters,..
ik zie de laksheid van de therapeuten ( ik heb een kast vol met pharma dope die ik niet eens gebruik ) en de goesting van de verslaafde.
hoeveelheid tabletten is niet zo erg , seresta valt wel mee je wordt er lekker dizzy van , niet gebruiken met een biertje want dan ga je hard.
Beter medicatie dan schade in zijn pets op dit moment maar 6 tot 8 weken en dan moetne ze weer uit deluiers so to speak.
we hebben het over volwassen die maar eens volwasen keuzes dienen te maken.
Waarschijnlijk is hij in het verkeerde land geboren en past zijn karakter/persoonijkheid beter bij een ander land wt beter aansluit.
heb je last van de buren kun jevechten of verhuizen..
en ja een hoop getiep maar het is ook 6.20 in de ochtend
Gebakken omeletje voor het echtpaar , sjuutje bammetje.
Blijf maar lekker liggen ik doe echtendvoeding wel.
schop niet schot , ik wens niemand dood.
Een van zijn problemen wordt uitvergroot in de zomer, als de ramen openstaan, de mensen op straat zijn, in tuinen zitten. Zijn schizofrene paranoide gevoelens doen hem op zijn kamertje blijven zitten.
Na zijn laatste zelfmoordpoging is hij van de meeste seresta’s afgekomen, dankzij een jonge vrouwelijke psychiater en cognitieve therapie. Maar nu geeft hij aan dat hij het niet meer ziet zitten en voila, daar zijn de pilletjes weer op medisch voorschrift.
Je wil niet weten hoeveel zijn lichaam al heeft verstouwd aan medicijnen en drugs. Hij zal altijd wel ergens vol mee zitten, als het niet drugs is dan is het Jezus of tv-programma’s.
*schuift aan voor de vroege brunch*
Heftig, Kit. Tjonge.. even stil.
Maar even terzijde – wat een prachtfoto van Kiki.
Ja, die foto ja. Wat Jasper zegt.