De tekenen waren daar maar ik heb ze verkeerd geïnterpreteerd. Zo vlogen er vorige week dinsdag twee reigers rakelings over mijn hoofd heen. Terwijl ik op de fiets zat.
Normaal gesproken had mij dat moeten verontrusten, nu dacht ik alleen: zie je wel, ik word de nieuwe webredacteur bij dat & dat blad. Verheugd speurde ik de blauwe hemel af, op zoek naar mijn opening om uit de wereld van beleid en verslaving te springen.
Daarnet kwam het antwoord. Sorry, maar van de drie overgebleven kandidaten gaan we toch voor het meisje met meer ervaring. Na alles keurig te hebben aangehoord, om tips gevraagd, deed ik de telefoon uit en rookte een sigaret. Dat had ik wel verdiend, na twee jaar van wilskracht. Ook dat mag kennelijk niet want na drie trekjes begon mijn maag op z’n kop te staan en zweette ik peentjes. In de toilet verdween een boel maagzuur en een paar cornflakes. Ik ben op dieet. Goeie oude tijden herleefden van toen ik mijn bulimia nervosa nog koesterde als puber die niet zo lekker in haar vel stak.
Zo maar eens een paar rondjes door het park wandelen met Kiki. Nadenken over toekomstmuziek.
Kut.
Stomme reigers.
Da’s naar.
Die reigers… waren die misschien al onderweg naar de première van het nieuwe boek van Merel R?
Het is rot maar toch wel sympathiek van je lichaam dat het je van de nicotine af houdt.
Die reigers hier zijn zo’n beetje de stadsmussen van tegenwoordig geworden. Overal zitten ze. Gek word ik ervan. Gek!
Mijn lichaam is zeer sympathiek, zeker. En slim! Maar misschien is het gewoon een pay-back time actie omdat ik haar al twee weken lang geen chocola en suikerwaar geef.
geen chocola?! maar nu toch zeker even wel, omdat je het verdiend hebt?
Nee, want mijn lichaam besloot ook om een ontsteking te laten terugkeren, nadat mijn drie wortelkanalen in een kies schoongemaakt waren. Slik nu pijnstillers, antibiotica en kauw een beetje aan een kant.
(zielig eigenlijk wel, he?)
Echt heel sneu!
echt sneu!
en zielug!
Tekenen zijn er om geïnterpreteerd te worden. En soms zit je ernaaast. Kop op, je komt er wel, twijfel daar niet aan. Richting Leiden lag kennelijk niet op jouw pad. Gelukkig maar voor Kiki. Zo’n pendelende mama, zo ver weg met haar zachte boezem is misschien niet zo leuk. Ook niet voor mama. Succes met je verdere zoektocht! Dikke knuffel uit een Scheldestad.
Wat jammer! Ga je nog wel verder solliciteren voor de functie van webredactrice bij andere bladen?
Echt wel, @dxtr. En uiteraard ’t liefst in mijn eigen stad. Forenzen stinken!
Dat heb jij weer – wordt de selectieprocedure gedaan door een ongetalenteerde prutsmiddle manager die graag op safe speelt. En dat terwijl het niet moeilijk is. Talent gaat altijd voor ervaring. Ervaring krijgt iedereen vanzelf, talent heb je of heb je niet. Ik wens je van harte een getalenteerde manager toe, ergens binnenkort :)