Er lijkt zich weer een draai voor te doen in mijn leven. Niets dramatisch. Het is meer een zachte landing. Zowaar in mijn werk. Ik heb eindelijk een hobbel genomen die vlak voor mijn zwangerschap bijna onneembaar leek te zijn.
Ik heb afgelopen donderdag mijn eerste bestuurlijk overleg georganiseerd. Helemaal alleen, alles voorbereid en bedacht. De juiste gesprekken vooraf gevoerd, presentatie geregeld over een moeilijk onderwerp en de wethouder en mijn manager ingelicht.
Ik droomde dat het overleg plaatsvond op een schimmige zolderruimte. Men zat opgesteld in een halve kring. Ik hoorde amper wat er gezegd werd, iedereen leek wel te mompelen. Achter de kring bevond zich een kamer waar een stuk of tien ledikanten stonden. Kiki lag in een van de bedjes te slapen evenals het dochtertje van de beleidsmedewerker uit de regio. Hank stond op en begon nerds te praten. Ik zag warrige blikken. Misschien kan je het wat meer toelichten, Hank, zei ik. De wethouder had een zacht golvend kapsel en knikte vriendelijk naar mij.
In werkelijkheid ging het allemaal volgens plan. Mijn plan. Dit is best nog wel vol te houden, zo.
Props!
En fijn ook dat je Hank in je werkgerelateerde dromen weet te incorporeren.
wh0ei! Trots op Kittekat!
Ghehe, thanks. We moeten nog steeds afspreken! Misschien tussendoor een middagje doen? Dat jullie drietjes op koffie en taart en zo komen? Kruipt vl0gje al?
Dat is ook goed. Vl0gje draait cirkeltjes. En heeft alleen nog maar de achteruit versnelling gevonden. Staan met hulp kan hij dan weer wel en kijkt er ook nog eens trots bij. Maar kruipen, ho maar, luie donder!