Het zomerreces is onder handbereik, de stormvloed aan memo’s en heen en weer gehol van vergadering naar overleg neemt langzaam af. Dit betekent meer energie over hebben voor social events. Je hebt een tuin en daar passen nu eenmaal mensen in. In alle maten.
Dit weekend liep uit op een groot sociaal experiment. Hoeveel kleine mensen kunnen Hank en Kittekat aan, in gevarieerde stemmingen? Op zaterdag kwam een stel hippies langs met verse koekjes en hun lagere schoolgaande zoon en peuter tweeling. Kiki holde enthousiast achter hen aan, terwijl de drie mensjes alle kamers van het huis verkenden. Op hun eigen grondige manier. Een uur later en een bom met speelgoed was op de woonkamer gevallen. KLABENG. PIFF. Ik trok een regenjas aan en waadde mij door een stroom van teddyberen en pop-up boeken richting de bank, alwaar de hippie mama zat. ‘Och, dit is nog niets’. De berusting was een feit. Ik opperde om al hun speelgoed de deur uit te doen. Toch waren de kindjes zoet, zo zoet. Ze trokken niet aan elkaars haar of gingen stiekem een fikkie steken achter in de tuin. Het enige ongeval was een platgedrukt lieveheersbeestje, op conto van Kiki.
De zondag kwam en leverde een Hank met kater op en een zoontje van vrienden met kater. Het mannetje met stroblonde haren keek even belazerd toen de vader er vandoor ging, op zoek naar een AH zodat hij nog verjaardagscake voor zijn jarige dochter kon scoren. Hij liep naar de gesloten voordeur en er kwamen tranen, met een hartverscheurend huiltje. Hank troostte hem en ik kwam op het briljante idee om het Jip & Janneke opblaaszwembad vol te laten lopen. ‘Ik zet de tuinslang er wel op’. Vervolgens wilde niemand meer in het volle zwembad. Huilen, allebei. Hoe ik het in mijn hoofd had gehaald. Water?! Twee naakte kleintjes is ook weer zo iets, dus allebei weer een luier aan. Huilen, Kiki. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om die ene eerst te gaan omkleden? EN IK DAN? Ik keek even angstig naar de klok. Ik moet deze dingen vermaken, dacht ik. Hoe? Naar het park, dan maar? Een op de fiets, de ander al rennend erachter aan? Ik haalde diep adem, keek naar het heerlijk op niets staande gezicht van Hank en zag de twee kleine mensen een croissant delen. Ik liep naar de dvd speler en zette Molletje op. Ik ververste drinkbekers en samen gingen we kijken naar de mol met grote handen. Geschikt om trippend naar te kijken, erg kindvriendelijk. Rouvoet zou zo trots op mij geweest zijn! De middag vloeide over in avond, zo eentje waarop Kiki nog in overdrive een flesje sojasaus probeert leeg te drinken.
En de rust was weer daar.
Phfoei!