Een werk

Jezus Garistus! Sinds april niet meer upgedate! Alsof ik niks meemaak! Alsof ik nergens meer een mening over heb! Ik! Ik, Hank, die geen mening zou hebben! Ik word gevreesd om mijn mening! Terecht! Op basis van pure willekeur ben ik het er niet mee eens! Ongeacht het onderwerp, ongeacht mijn gelijk! Prutswerk! Ga drukwerk maken als je het internet niet begrijpt! Wanneer kan ik met pensioen! Maar op mijn eigen blog ben ik stilletjes. Ssst.

Ik zal mijn mening over werk wel even geven. Werk is belachelijk! Wat moet ik met zoiets abstracts als een werk? Terwijl ik ook een wandeling kan maken met Kiki en Kittekat. Of op de grond kan liggen met Kiki en Kittekat. Of vanuit de hangmat gelukzalig kan kijken naar Kittekat die een boekje leest met Kiki. Of op vakantie kan zijn met Kiki en Kittekat! Luisteren naar hoe Kiki ‘zee‘ zegt, iets belangrijkers bestaat er toch niet?

Ach, dat is het lot van de transfinancieel, leven in een bizarre wereld. Een wereld waarin het woord carrière belangrijker is dan het woord staart. Een wereld waarin slapeloze nachten, dankzij een kind dat nu eenmaal graag lawaai maakt ’s nachts, niet eenvoudig gecompenseerd kunnen worden door een middagdutje. Een wereld waarin het heel normaal is dat ik morgen niet gewoon naar de Malediven kan met mijn gezinnetje omdat de winter is begonnen. Raar.

Maar de vakantie is voorbij. Langzaam maar zeker zal ik me weer druk gaan maken om irrelevante zaken, zal ik een werk een stuk minder abstract gaan vinden. Ik zal weer (on)gefundeerde meningen gaan spuien en ik zal weer moe worden. Volgend jaar, na de vakantie, zal ik weer tegen een vriend zeggen hoe fijn dat is, een paar weken full-time doorbrengen met je uk, dat je dan zo’n andere, intiemere band met elkaar krijgt. Ik hoop eigenlijk dat ik daar geen vakantie meer voor nodig zal hebben.

Da’s toch echt een heel ander stukkie geworden dan ik in gedachten had toen ik begon. Waar zijn de uitroeptekens gebleven? Nou?!