Dag twee. Ging maar niet voorbij. Ondanks de ondervraging door woeste coffeeshopexploitanten die ik moest doorstaan in een rokerig hotel aan de haven. Voor wie ben je, wat is jouw standpunt. Ik ben neutraal. Mijn glimlach sneed door zijn pakje shag en ik schonk weer een kop koffie in. Voor mijzelf, wel te verstaan. De dag die mij maar niet toestond om terug te keren. Daar waar ik nodig ben. Op De Bank.
Ik bezin mij nu op een Ode aan Rotterdam. Stad van staal en okselzweet. Parel aan de haven. Zoiets. Ik moest de kans grijpen die mij geboden werd, op een dienblaadje. Jij daar, kom werken in Amsterdam. Fok, ik had pas een wijn op. Al die geheimzinnigheid, stom. En nu voelt het raar, ik wil helemaal niet weg. Ik wil gewoon blijven en dat Rotterdam met de tram makkelijk te doen is vanuit de Pijp. Zoiets.
De boze vrouw stapt de tram in met een baby gekleed in een roze skipakje. Ruzie in de tram. Snikjes, sneu. De bestuurder zet de vrouw uit de tram, de sfeer gespannen. Ik maak contact met de baby en knik geruststellend, geeft niets kleintje, alles komt goed. Dan rijdt de tram achteruit, ik ren naar voren en begin aan de rode en groene knoppen te draaien en trekken. We staan weer stil, voor even. De bestuurder klimt aan boord en laat mij de juiste combinatie zien.
Een beetje stil hier, aan de Hankkant van Hank en Kittekat. Druk zeker? Ja en nee. Inderdaad erg druk met spannende dingen maar ik had wel genoeg tijd om even een ander blog vol te kalken, in het Engels zelfs.
Gebeurt er dan niks waar ik kwaad om ben? Dat is altijd vermakelijk, razernij om domme politici. Er gebeurt meer dan genoeg. Wie heeft Verdonk nog nodig als je een verse gristenhondse coalitie hebt?
Een week geleden zaten Hank en ik bij de Griek. Naast mij mijn halfzusje, mijn vader, mijn andere halfzusje en mijn aangetrouwde moeder. Stiefmoeder? Hoe noem je haar, ik weet het niet. Ze is aardig en stelt geïnteresseerde vragen. Mijn jongste zusje speelt nonstop boter, kaas en eieren met papa. Hij draagt een roze overhemd en een zwart colbertje. Zijn haar donker, het grijs weggewerkt. Hij oogt oud en tevreden. Ergens ben ik hem uit het oog verloren.
april 2012 maart 2012 oktober 2011 juni 2011 april 2011 maart 2011 september 2010 mei 2010 april 2010 maart 2010 januari 2010 december 2009 november 2009 oktober 2009 september 2009 juli 2009 juni 2009 april 2009 maart 2009 februari 2009 januari 2009 december 2008 november 2008 oktober 2008 september 2008 augustus 2008 juli 2008 juni 2008 mei 2008 april 2008 maart 2008 februari 2008 januari 2008 december 2007 november 2007 oktober 2007 september 2007 augustus 2007 juli 2007 juni 2007 mei 2007 april 2007 maart 2007 februari 2007 januari 2007 december 2006 november 2006 oktober 2006 september 2006 augustus 2006 juli 2006 juni 2006 mei 2006 april 2006 maart 2006 februari 2006 januari 2006 december 2005 november 2005 oktober 2005 september 2005 augustus 2005 juli 2005 juni 2005 mei 2005