Een paar maanden geleden heb ik in de trein een briefje achtergelaten. Mijn forenzengedrag leent zich voor mijmeringen. Ik begin het voorbijgaande landschap te herkennen, er zit een ritme in. Tussen Leiden en Den Haag is het groen en sappig, met verdwaalde schapen en paarden voor de stal van een boerderij.
(meer…)
Terwijl ze mijn stofproductie van deze ochtend van tafel in haar hand veegde – een hoeveelheid shagkrum voldoende voor een cigaret – zei mijn aanstaande dat ze er voor zal zorgen dat het huis zó schoon zal zal zijn dat het niet eens vies kán worden, tijdens haar vierdaagse afwezigheid binnenkort.
Dat zette mij aan het denken. Ik neem namelijk aan dat er actie ondernomen moet worden om het huis in die staat te krijgen. Mensen die mij kennen kennen ook mijn afkeer van alles wat in de buurt van bewegen komt. Dus ook van actie.
(meer…)
Het idee om fris en monter op de verjaardag van mijn gekke broer te verschijnen, was leuk bedacht maar minder goed uitvoerbaar in de praktijk. Zo verliet ik gisternacht Utrecht in laveloze staat na het weerzien van heel veel vriendjes en vriendinnetjes. In vijf uur tijd werden onder het genot van meerdere flessen wijn alle belangrijke onderwerpen besproken, zoals de nadelen van peeling, en wist ik nog twee bier razendsnel naar binnen te klokken in het Acu alwaar een jarige gore/metal zangeres/vriendin rondhing. Lalalaa.
(meer…)
Ik was van de week in onderhandeling over een subsidiebedrag met een rommelige maar erg vriendelijke manager. Na afloop vertelde hij mij over een recent verlies van een dierbare. Het rare aan dat rouwen is, dat niemand weet hoe het moet. Er is geen vast omschreven ritueel. We kunnen geen mensen inhuren die voor je gaan janken, heel hard gaan gillen en zich op de kist willen werpen.
(meer…)
UPDATE:
Ik zie dat Verdonk inmiddels beter werkt dan Verdonk.
Het is weer eens tijd om de minister van vreemdelingenhaat een extra googlebom te geven. Het feit wil namelijk dat Unicef een advertentie op google heeft gezet als je op haar naam zoekt. Dat betekent dat Unicef Google hiervoor betaalt en dat is zonde want dat kan gratis.
Dus, link de naam Verdonk Verdonk aan de site die je ziet als je op Verdonk Verdonk klikt.
“Als je waar op klikt?”
Als je op Verdonk Verdonk klikt. Verdonk Verdonk dus.
(meer…)
‘Voel jij wat? Het ziet er niet uit, dat lurken aan zo’n spuitbus, trouwens.’
‘Mijn sjekkie smaakt beter!’
Er tintelt wat vanaf mijn voeten tot aan mijn kruin. Maar daar is ook alles mee gezegd.
Hank en ik hebben net pure zuurstof tot ons genomen. Gewoon. Soms gebeuren dat soort dingen, daar moet je aan toegeven.
(meer…)
“Zodra wij aan de macht zijn schaffen we álles af”. Dat zeiden we niet voor niets tegen elkaar, vanochtend, op weg naar het stadhuis.
De laatste dagen zijn we van kasten naar muren gegaan. Formulieren, papiertjes, kopietjes, allemaal nergens goed voor maar ze willen het allemaal wel hebben. Alles verzameld, alles bij ons, is het nóg niet goed! Ik bedoel: welke idioot heeft het verzonnen dat je, als je wilt ondertrouwen, een paspoort of een rijbewijs moet meenemen? We zijn toch niet op reis?
Bovendien zijn we met de tram gekomen.
We zijn verhuisd. Alles staat weer op zijn plek en alles lijkt het weer te doen. Het viel me mee, de meeste verhuizingen zijn zwaarder (vult u zelf maar wat mijmeringen over zware spullen in).
Op deze nieuwe server is alles veel prettiger. Dat zult u misschien wel merken. Maarrrrr.
Vandaag is dus de langverwachte housewarming. Her en der vindt u wat flessen sherry en voor de liefhebbers is er ook goede whisky, niet dat bocht wat ik gisteravond dronk.
(meer…)
Kamer 301 bestaat uit een groot bed. En wandelruimte om het bed heen zodat je het raam of de badkamer kan bereiken. Het raam biedt uitzicht op een schoenenwinkel van Louis Vuitton. Een gilletje ontsnapt uit mijn keel. Na een aangename kennismaking met de veerkracht van het bed, vallen Hank en ik in een bistro om het eerste glas rode wijn te nuttigen; Paris mon amour!
(meer…)